Επειδή η υποκρισία χτυπάει στα ρουθούνια, είναι πιθανό να θεωρηθεί σαν ένας πολύ πιο ισχυρός καταλύτης καταστροφής απ’ ό,τι πραγματικά είναι. (Rebecca West)
Τι κάνουν άραγε παιδιά σαν τη μικρή Μαρία, που μια ανυποψίαστη στιγμή το κράτος αποφάσισε να τους αναστατώσει τη ζωή; Η Μαρία ήξερε ότι είχε δυο γονείς, ζούσε σε έναν καταυλισμό και ότι ήταν τσιγγάνα, αθίγγανη γύφτισσα ή ρομ. Οι άλλοι άνθρωποι που δεν είναι σαν κι εκείνη, την αντιμετωπίζουν συνήθως ρατσιστικά, είτε προσπαθώντας να την αποφύγουν είτε δείχνοντάς της ελεημοσύνη, ακόμη κι όταν δεν τη ζητά, έτσι από συνήθεια. Είναι όμως ξανθιά, δηλαδή όχι αρκετά μελαχροινή, σε ένα κράτος που έχει εκπαιδεύσει τους υπηκόους του να βλέπουν μελαμψούς τσιγγάνους, ρομ, αθίγγανους ή γύφτους και ανοιχτόχρωμους, συνήθως, τουρίστες. Έτσι, είχε να φορτωθεί πάλι άθελά της άλλη μια ρατσιστική διάκριση. Οι μελαχροινοί θετοί γονείς της, που τηρούσαν τις προδιαγραφές, παρέλασαν ως δύο ακόμη τέρατα στα τηλεοπτικά και διαδικτυακά «παραμύθια». Στο τέλος αποδείχτηκε ότι δεν την απήγαγαν, αλλά την υιοθέτησαν παράνομα (όχι νόμιμα σαν κάποιους εύπορους ανοιχτόχρωμους που πηγαίνουν δήθεν για τουρισμό στην Ασία, γυρνώντας στην χώρα τους με παιδιά). Η Μαρία τελικά δεν προερχόταν από μια ευυπόληπτη ξανθή οικογένεια, αλλά η μητέρα της ήταν μόνο μια ξανθή πόρνη, ιερόδουλη ή «πεταλούδα της νύχτας» από την Βουλγαρία. Οπότε, το πράγμα αλλάζει…
Έτσι, το κακό του ρατσισμού τριτώνει από το φιλεύσπλαχνο… κράτος που ευεργετεί τους υπηκόους του. Σα να μην έφταναν όλα αυτά, το θέμα ήλθε να επισφραγιστεί από μια πρόταση νόμου, ουδεμιάς ειρωνείας στερούμενης: Να καταργηθούν οι όροι «τσιγγάνος», «αθίγγανος», «γύφτος» και να χρησιμοποιείται ο όρος «ρομ» αποκλειστικά και μάλιστα με αναδρομική ισχύ. Μην κινδυνέψουμε να γίνουμε και ρατσιστές! Να ξεχάσουμε, λέει, τον «Δωδεκάλογο του γύφτου» και να τον λέμε «Δωδεκάλογο του ρομά»! Έτσι δε μένει κανείς παραπονεμένος και γελάει πικρά και το ποικιλόχρωμο ερίφιον! Άντε και τη «Γυφτοπούλα» του Παπαδιαμάντη να την λέμε «Ρομ-ιοπούλα» (μην παρεξηγηθούν όμως τίποτε πατριώτες!).
Οι λέξεις «Τσιγγάνος» και «αθίγγανος» έχουν τη ρίζα τους στο ρήμα «θιγγάνω» (=αγγίζω). Οπότε, με μια ελεύθερη ερμηνεία είναι αυτός που δεν τον αγγίζει τίποτε ή αυτός που δεν πρέπει να τον αγγίζουν λόγω του ότι αποτελεί κάτι το μολυσματικό. Ιστορικά ο όρος περιέχει στιγματισμό, καθώς η καταγωγή τους ήταν από την Β. Ινδία και δήλωνε την κατώτερη κάστα. Η ζωή τους έγινε στο πέρασμα των αιώνων συνώνυμη μιας ζωής ελεύθερης που δεν την αγγίζει τίποτε, καμιά μικρότητα και στεναχώρια. Στα βυζαντινά χρόνια το όνομα «αθίγγανος» αποδόθηκε σε μια μανιχαϊστική αίρεση, που είχε μετοικήσει από τη Φρυγία στο Βυζάντιο. Το «Γύφτος» προέρχεται βέβαια από το «Αιγύπτιος», είτε γιατί έφτασαν στο Βυζάντιο μέσω Αιγύπτου είτε επειδή προήλθαν από τη «Μικρή Αίγυπτο», την εύφορη Κιλικία. Ο όρος «κατσίβελοι» προήλθε από το cattivello (Cattivo από το λατινικό captivus=αιχμάλωτος). Η λέξη Ρόμ στη δική τους γλώσσα σημαίνει «άνδρας, σύζυγος», ενώ οι μη τσιγγάνοι είναι gadge=άξεστοι, χωριάτες.
Οι λέξεις από μόνες τους δε σημαίνουν τίποτε. Για αυτό και αλλάζουν σημασία και φορτίζονται αρνητικά ή θετικά λέξεις ουδέτερες. Η συμπεριφορά των ανθρώπων είναι αυτή που τις νοηματοδοτεί. Τώρα που το κράτος έχει ισοπεδώσει τη ζωή τους, σπρώχνει πολλούς απ’ αυτούς στο εμπόριο ναρκωτικών, τη μαφία ή τη ζητιανιά, τους έχει υποδουλώσει ψυχή και σώματι, τώρα που η αστυνομία κάνει εφόδους κάθε τρεις και λίγο στους καταυλισμούς τους, ήρθε η στιγμή να τους πει με τη λέξη που χρησιμοποιούν οι ίδιοι για τη λέξη άνδρας και σύζυγος, δίνοντας ρεσιτάλ απανθρωπιάς. Ευτυχώς παραμένουν ακόμη σε μεγάλο βαθμό πολύ πιο απολίτιστοι από εμάς και δεν παίζουν με τις λέξεις τόσο καλά όσο οι πολιτείες του κόσμου αυτού. Το καλύτερο θα ήταν να μπορούσαν να συνεχίσουν ελεύθεροι νομάδες όπως ήταν, μήπως και μείνει κανείς να μας θυμίζει από πού ξεκινούν τα ίχνη της ελευθερίας, ώστε να τα βαδίσουμε ανάποδα, από το τέλος προς την αρχή.
σύντροφοι για την Αναρχική απελευθερωτική δράση
Anarchy press gr 