[Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στο φύλλο 109 (Οκτώβριος 2011) της μηνιαίας αναρχικής εφημερίδας ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ. Παρ’ ότι έχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια από τότε θεωρούμε πως η δημοσίευσή του αυτή την εποχή έχει σχέση με την λεγόμενη Αραβική Άνοιξη και τα όσα γίνονται στην ευρύτερη περιοχή
Ιδιαίτερα τα τελευταία γεγονότα στην Αίγυπτο, επιβεβαιώνουν με τον πλέον κραυγαλέο τρόπο τα όσα αναφέρονται στο κείμενο και δείχνουν πως η επιπόλαια, μηχανιστική και πολιτικού τρόπου χρήση τέτοιων γεγονότων και ονοματοδοσιών –παπαγαλίζοντας εξουσιαστικές αριστερές ρετσέτες, συνθηματολογίες και προπαγανδίσεις– αποπροσανατολίζουν και δεν συνεισφέρουν στο ελάχιστο στον αναρχικό απελευθερωτικό αγώνα.
Το κείμενο αναφέρεται σε μεγάλο μέρος του στα τεκταινόμενα σε σχέση με τη Λιβύη και τα οποία δεν θα πρέπει να θεωρηθούν ως παρωχημένα. Ας σημειωθεί, επίσης, πως δεν πέρασαν είκοσι μέρες από την δημοσίευση του άρθρου και ο Καντάφι δολοφονούνταν με αποτρόπαιο τρόπο, από κάποιους «εξεγερμένους».]
Χωρίς να διαπνέεται από οποιουδήποτε είδους πνεύμα συνομωσιολογίας, είναι δύσκολο να αποδεχθεί κάποιος αυτό το κύμα εξεγέρσεων και επαναστάσεων που συμβαίνουν σε χώρες της Β. Αφρικής και της Μέσης Ανατολής και να μην υποκύψει στον πειρασμό ενός προβληματισμού.
Όχι πως είναι αδύνατο να υπάρχει μια αλληλουχία τέτοιου είδους ξεσπασμάτων στις παρούσες συνθήκες αλλά, εκτός από το αποτέλεσμα, οι καταστάσεις διακρίνονται και από τους τρόπους με τους οποίους επιτυγχάνεται αυτό.
Σ’ αυτό πάνω το θέμα παρ’ ότι υπάρχουν αρκετά για να ειπωθούν, θα αναφερθούμε σε ορισμένα τα οποία θεωρούμε σημαντικά. Συνέχεια
Anarchy press gr 