Από την Παρασκευή 1 Ιουνίου, βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας και στους χώρους διάθεσης του ημερήσιου και περιοδικού τύπου, στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο.
Ακολουθεί το προλογικό κείμενο, αυτής της έκδοσης, από τον Κύκλο Σύνταξης:
Αυτό που έρχεται, το ζούμε ήδη στο παρόν και το έχουμε γνωρίσει ήδη με πολλούς τρόπους στο παρελθόν. Για τους αναρχικούς η γνώση δεν είναι σκουπίδι. Είναι φυλαχτό στον κακοτράχαλο δρόμο για την ελευθερία και την καταστροφή κάθε εξουσίας. Η γνώση, λοιπόν, είναι το τέκνο της α-λήθειας ή το αντίστροφο; Δεν έχει καμία σημασία.
Πάντως, η απάτη και το ψεύδος είναι αναμφίβολα το λίπασμα της πολιτικής. Κάθε πολιτικής. Και από πού αντλεί δυνάμεις το θηρίο της κυριαρχίας, όταν αισθάνεται λαβωμένο; Μα από εκείνους που το αντιμάχονται, γιατί κατά βάθος απλά θαυμάζουν την ισχύ του, αλλά και την ωμότητα του απέναντι στα θηράματα που κατασπαράσσει, ή απλά τρομοκρατεί.
Και πως επιτυγχάνει κάτι τέτοιο; Επειδή η αριστερά δεν είναι βέβαια «δειλή», ούτε «συμβιβασμένη». Δεν είμαστε λωτοφάγοι ούτε σκοπεύουμε να γίνουμε. Δεν καταπνίγηκαν στο αίμα τόσες εξεγέρσεις, τόσο όνειρα και τόσες ελπίδες από «δειλούς» και «συμβιβασμένους» αριστερούς, από τα κόμματα τους και τις ηγεσίες τους. Το αντίθετο μάλιστα. Δεν υπήρξε ούτε μια στιγμή ενοχής ή ενδοιασμού. Οι αντιφρονούντες απλά εξολοθρεύονταν. Ναι, αυτό γνωρίζει η «δειλή» αριστερά να το φέρει εις πέρας αποτελεσματικά. Χρησιμοποιούσε βέβαια και συνεχίζει να χρησιμοποιεί και άλλους τρόπους. Την απομόνωση των «τυχοδιωκτικών στοιχείων», την συκοφάντησή τους, ακόμα και την διάλυση τους ως προσωπικότητες, την διαπόμπευσή τους, την εξορία τους από το «αγωνιστικό» στρατόπεδο.
Τα αριστερά κόμματα, λοιπόν, δεν είναι το «μικρότερο αναγκαίο κακό» για τους αναρχικούς. Αλλά, ούτε και για τους υπόλοιπους ανθρώπους που οραματίζονται ένα «καλύτερο αύριο». Η ενίσχυση τους ενισχύει συνολικότερα τους μηχανισμούς χειραγώγησης της εξουσίας. Ενισχύονται πάντα, όταν οι καταπιεσμένοι έχουν διανύσει μερικά βήματα μπροστά, όταν η οργή τους μοιάζει ικανή να γκρεμίσει τους εξουσιαστικούς πύργους.
Και όμως. Ξαφνικά τα δύο βήματα μπροστά γίνονται δέκα βήματα πίσω. Οι υποσχέσεις αυτών που μοστράρουν ως «συναγωνιστές» αρκούν για να καθησυχαστούν όσοι λίγο πριν έμοιαζαν με λιοντάρια. Αυτοί που προβάλλουν ως «δικοί» ανέκαθεν επιστρατεύονταν στις «κρίσιμες» στιγμές για κάθε εξουσία ώστε να σταθεροποιήσουν την κατάσταση. Αυτή η διαδικασία δεν βοηθά απλά την ανασύνταξη της εξουσίας. Είναι μέρος της ανασυγκρότησης της. Είναι φανερό ότι εδώ και καιρό εξελίσσονται καταστάσεις που δυστυχώς δεν προοιωνίζουν ευτυχή γεγονότα για όσους αντιπαρέρχονται κάθε μορφής εξουσία.
Παρ’ όλες, όμως τις δεδομένες δυσκολίες, οι πιο λαμπερές ημέρες θα συνεχίσουν να έρχονται ύστερα από την πιο βαθιά καταχνιά αριστεροφροσύνης… Ο Καιρός Εγγύς….
Ιούνιος 2012
Anarchy press gr 