Κρίση, απόφαση και καταστροφή

Από τότε που εμφανίστηκε η λεγόμενη κρίση, δεν χωρά αμφιβολία ότι βρισκόμαστε σε ένα σημείο, το οποίο από κάθε άποψη χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερες και «ενδιαφέρουσες» καταστάσεις οι οποίες, όμως, συσκοτίζονται σκόπιμα με αποτέλεσμα τον αποπροσανατολισμό του κόσμου.

Διάφορα γεγονότα, απόψεις, εντάσεις και υποτονικότητα, «λύσεις» που προτείνονται αλλά παραμένουν χωρίς αντίκρισμα, μονότονα επαναλαμβανόμενες διατυπώσεις για επίθεση ενάντια στο μεγαλύτερο πληθυσμιακά κομμάτι της κοινωνίας χωρίς, όμως, να προδιαγράφουν μια προοπτική που να εμπνέει τον κόσμο και να τον κάνει να αναλάβει εκείνες τις πρωτοβουλίες που θα ανατρέψουν τα σχέδια που έχουν καταστρώσει και θέτουν σε εφαρμογή οι υπάλληλοι της κυριαρχίας στον ελλαδικό χώρο.

Παράλληλα συνεχίζεται η λήψη μέτρων, γίνονται κινήσεις και εφαρμόζονται σχεδιασμοί από την πλευρά των εξουσιαστών. Όλα αυτά μπορεί μεν να εμφανίζονται με τμηματικό τρόπο, αλλά στην πραγματικότητα συνιστούν μία ενότητα. Άλλωστε το δηλητήριο σε μικρές δόσεις δρα πιο αποτελεσματικά, ενώ προκαλεί και ψευδαισθήσεις υγείας.

Μέσα σ’ όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η πληθώρα των προσδιορισμών του όρου «κρίση», όπως: πολιτική κρίση, πολιτισμική κρίση, ηθική κρίση, οικονομική κρίση και ούτω καθ’ εξής. Με όλ’ αυτά, το «γεγονός» της «κρίσης» δεν επιδέχεται κανενός είδους αμφισβήτηση. Θεωρείται δεδομένο και με βάση αυτήν την κοινή παραδοχή αναπτύσσονται μια σειρά διαδικασίες, σκεπτικά και συνθήκες.