Κινητοποιήσεις ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στη Ρουμανία

Εκατοντάδες άτομα διαδήλωσαν το Σάββατο στη Ρουμανία ενάντια στη σχεδιαζόμενη μονάδα χρυσού στη μικρή πόλη των Καρπαθίων Rosia Montana, το μεγαλύτερο ανοιχτό εργοτάξιο χρυσού. Η διαδήλωση αυτή έρχεται να προστεθεί στις δεκάδες αντι-κυβερνητικές διαδηλώσεις που γίνονται αυτές τις τελευταίες 2 εβδομάδες, που ζητούν μεταξύ άλλων και την παραίτηση του προέδρου Traian Basescu και του πρωθυπουργού Emil Boc.

Νέες συγκρούσεις και 300 συλλήψεις στο Όκλαντ (ΗΠΑ)

300 τουλάχιστον συλλήψεις έγιναν προχθες στο Όκλαντ όταν διαδηλωτές αποπειράθηκαν να καταλάβουν κρατικό κτίριο, το εγκαταλειμένο συνεδριακό κέντρο Henry Kaiser και ξεκίνησαν οι συγκρούσεις. Οι συλλήψεις έγιναν σε διάφορες περιοχές αφού οι συγκρούσεις και το κυνηγητό κράτησαν αρκετές ώρες στο κέντρο, γύρω από την πλατεία Όσκαρ Γκραντ, τα πανεπιστήμια και αλλού.

Οι χιλιάδες διαδηλωτές δέχθηκαν επιθέσεις με δακρυγόνα, γκλομπ και κρότου-λάμψης και απάντησαν με πέτρες, μπουκάλια και άλλα αντικείμενα.

Ζημιές προκλήθηκαν στο δημαρχείο της πόλης και στη ΧΑΝ, ενώ τραυματίες υπάρχουν και από τις δυο πλευρές. Κάηκαν αμερικανικές σημαίες, σπάστηκε βαν τηλεοπτικού σταθμού, φθορές προκλήθηκαν στις πύλες των φυλακών.

Δημοσιεύθηκε από τον Αναρχικό Πυρήνα ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Contra ACTA!!!

Οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία ανέπτυξαν το ACTA (Anti-Counterfeit Trade Agreement) και σχεδόν άμεσα συμμετείχαν και άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.).

 

 

Ινδονησία: ο αγώνας ενάντια στις εξορυκτικές εταιρίες συνεχίζεται

Ένα διοικητικό γραφείο της περιφέρειας και ένα εκλογικό γραφείο στη Bima, στη δυτική Nusa Tenggara πυρπολήθηκε ολοσχερώς, μαζί με δεκάδες αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες, από ένα πλήθος χιλιάδων κατοίκων που απαιτούν να αναιρέσουν οι αρχές άδεια εκμετάλλευσης που δόθηκε σε εξορυκτικές εταιρίες.

Νιγηρία: επίθεση σε μπάτσο μετά από δολοφονία οδηγού

IBADAN, Νιγηρία: Ένας μπάτσος, ο Olufemi Ajayi, δέχτηκε επίθεση την Τετάρτη από οργισμένους κατοίκους στο Ayete, Ibarapa του κρατιδίου Oyo, αφού λίγο πριν είχε δολοφονήσει έναν επαγγελματία οδηγό, τον Emiola Kolade.

Ο μπάτσος φέρεται να είχε μαλώσει με τον οδηγό ως προς το ύψος της «μίζας» που ζητούσε, πρακτική σύνηθης στη Νιγηρία, και τον πυροβόλησε στο μάτι, με αποτέλεσμα ο οδηγός να ξεψυχήσει μετά από λίγο στο νοσοκομείο.

Ενημέρωση από το Wallmapu και τους αγώνες των Μαπούτσε

Ο μήνας που φτάνει στο τέλος του έχει πολλές εξελίξεις από τον αγώνα των Μαπούτσε: πολλές διαδηλώσεις και εμπρηστικές και ένοπλες επιθέσεις τις μέρες γύρω από την 4η επέτειο της δολοφονίας του Matías Catrileo, επιδρομές των μπάτσων, συλλήψεις με βαριές κατηγορίες, απόπειρα εφαρμογής του αντι-τρομοκρατικού νόμου για την ενοχοποίηση αγωνιστών Μαπούτσε σε σχέση με το θάνατο 7 πυροσβεστών.

Γαλλία: επιθέσεις σε σχολείο, κάμερες και δημαρχείο

Στα μέσα Γενάρη πραγματοποιήθηκε μια σειρά επιθέσεων σε κρατικούς στόχους στη Γαλλία.

Τα ξημερώματα της 17ης Γενάρη γίνεται εμπρησμός στο Suresnes (Hauts-de-Seine). Η πυροσβεστική επεμβαίνει και σβήνει τη φωτιά, αλλά στο μεταξύ δέχεται μια ψεύτικη κλήση για άλλη φωτιά σε άλλη περιοχή. Έτσι οι εμπρηστές ξαναχτυπούν προκαλώντας σημαντικές φθορές στο σχολείο, το οποίο δε θα ξανανοίξει πριν το Σεπτέμβριο.

Εμπρησμός σε υπό παράδοση νεά περιπολικά στη Γερμανία

Τη Δευτέρα, μια μέρα πριν την προγραμματισμένη παράδοση 46 νέων περιπολικών στο Μαγδεμβούργο, μια φωτιά κατέστρεψε 12 απ’ αυτά. Τα περιπολικά θα παραδίδονταν στα 3 αστυνομικά τμήματα του κρατιδίου και βρίσκονταν ακόμα στο πάρκινγκ της αντιπροσωπείας αυτοκινήτων. Αρκετοί πολιτικοί καταδίκασαν την επίθεση.

Άγριες συγκρούσεις σε φυλακές στη Σρι-Λάνκα

Τουλάχιστον 31 άτομα τραυματίστηκαν χθες σε συγκρούσεις ανάμεσα σε κρατούμενους και φύλακες στις φυλακές Welikada της πρωτεύουσα Κολόμπο.

Οι περισσότεροι είναι κρατούμενοι που πυροβολήθηκαν από τους φύλακες. Οι μπάτσοι διαψεύδουν ότι 3 άτομα σκοτώθηκαν.

Βραζιλία: εκκένωση παραγκούπολης και συγκρούσεις

H βραζιλιάνικη αστυνομία έκανε έφοδο σε έναν οικισμό άστεγων εργατών κοντά στο Σάο Πάουλο, σε μια προσπάθεια ανακατάληψης της περιοχής. Πάνω από 2000 μπάτσοι έλαβαν μέρος στην επιχείρηση.

Φλεγόμενα οχήματα έδειξε η τοπική τηλεόραση την Κυριακή, καθώς οι μπάτσοι αντιμετώπισαν κατοίκους οπλισμένους με αυτοσχέδιες ασπίδες, κράνη και ρόπαλα.

Δεκαπέντε άτομα συνελήφθησαν και ένα τραυματίστηκε κατά την επιδρομή στον οικισμό Pinheiros.

Επίθεση σε αστυνομικό τμήμα στην Καλιφόρνια (ΗΠΑ)

Μια εμπρηστική βόμβα εκτοξεύτηκε την προηγούμενη Κυριακή στο κομητειακό γραφείο του σερίφη στη Isla Vista της Santa Barbara.

Οι ζημιές που προκλήθηκαν είναι μικρές. Την ώρα της επίθεσης (11.39 το βράδυ) υπήρχε κόσμος μέσα.

Πριν από δύο εβδομάδες, είχε ξαναγίνει επίθεση με 2 βόμβες μολότοφ προκαλώντας ζημιές σε κάποιο εξοπλισμό και ένα περιπολικό.

Οι μπάτσοι ερευνούν τώρα αν οι δύο επιθέσεις σχετίζονται μεταξύ τους.

Δημοσιεύθηκε από τον Αναρχικό Πυρήνα ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

 

Ενημέρωση για το συλληφθέντα στο Όκλαντ (ΗΠΑ)

«Ο φίλος και σύντροφός μας Jack συνελήφθη την προηγούμενη εβδομάδα στην πορεία Fuck the Police στο κέντρο του Όκλαντ. Αντιμετωπίζει τώρα 5 κατηγορίες, επίθεση με φονικό όπλο (σε βαθμό κακουργήματος), κουκουλοφορία (σε βαθμό πταίσματος) κτλ. και είναι έξω με εγγύηση…» (απόσπασμα από ανακοίνωση συντρόφων του)

Η πορεία είχε προγραμματιστεί να γίνει 3 χρόνια μετά τη δολοφονία του Όσκαρ Γκραντ.

Η εγγύηση του Jack ορίστηκε στις 550.000 δολάρια. Τρεις μέρες μετά μειώθηκε στις 255.000 αλλά διπλασιάστηκε ο αριθμός των κατηγοριών. Η θέση του είναι η δυσμενέστερη τώρα από τους υπόλοιπους συλληφθέντες.

Μετά από επίπονες προσπάθειες συντρόφων να μαζευτούν χρήματα, ο Jack αφέθηκε το προηγούμενο Σάββατο.

Δημοσιεύθηκε από τον Αναρχικό Πυρήνα ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

 

Επίθεση εναντίον των γαλλικών κατοχικών δυνάμεων στο Αφγανιστάν

Την Πέμπτη το πρωί (19/1) οι κατοχικές δυνάμεις των γάλλων στο Αφγανιστάν δέχθηκαν ένα ακόμη πλήγμα από τις δυνάμεις της αντίστασης.

Ένας μαχητής, ο Ibrahim, που φέρεται να προσχώρησε στον αφγανικό στρατό γι’αυτό το συγκεκριμένο σκοπό, επιτέθηκε στις γαλλικές κατοχικές δυνάμεις στη στρατιωτική βάση Shamshad, στο Tagab της επαρχίας Kapisa. Η επίθεση έγινε γύρω στις 6 το πρωί, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 3 γάλλοι και να τραυματιστούν αρκετοί ακόμα. Ο ίδιος σκοτώθηκε από τα πυρά τους.

Την επόμενη μέρα οι γάλλοι ανέστειλαν όλες τις δραστηριότητές τους στο Αφγανιστάν (αριθμούν συνολικά 3600 άτομα), μετά από εντολή του προέδρου Σαρκοζί, ο οποίος ανακοίνωσε ότι σκέφτονται μια πρόωρη αποχώρηση από τη χώρα. Δεν πέρασαν αρκετές μέρες από τότε που παρόμοια επίθεση έγινε στην ίδια επαρχία. Και σ’ εκείνη την περίπτωση ο δράστης φορούσε, όπως και τώρα, στολή του αφγανικού στρατού.

Παράλληλα ο Σαρκοζί διέταξε να γίνει έρευνα και για άλλους μουτζαχεντίν που ενδεχομένως να έχουν διεισδύσει στον αφγανικό στρατό.

Δημοσιεύθηκε από τον Αναρχικό Πυρήνα ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Πορεία κατοίκων στο Αφγανιστάν ενάντια στις δολοφονικές επιδρομές του ΝΑΤΟ

Εκατοντάδες αφγανοί ξεχύθηκαν στους δρόμους στο νοτιοανατολικό Αφγανιστάν την Πέμπτη μετά από νυχτερινή επιδρομή των ΝΑΤΟικών κατά την οποία δολοφονήθηκαν 6 άμαχοι.

Και η τέχνη…

«Θεέ μου! Πως δεν καταλαβαίνουν ότι τα θαύματα της τέχνης είναι αδύνατα χωρίς τις μεγάλες περιουσίες και μια εξασφαλισμένη τάξη πραγμάτων;». (Ονορέ Ντε Μπαλζάκ)

Είναι μία καλή ευκαιρία να ξαναθυμηθούμε κάποια πράγματα που έχουμε ξεχάσει και ξαναβρίσκουμε διαρκώς μπροστά μας σαν άλυτα ζητήματα. Ο λόγος γίνεται για εκείνη την αστική τέχνη και επιστήμη, στην οποία αναφερόταν και ο Μπακούνιν, σχεδόν δύο αιώνες πριν –πως περνάει έτσι ο χρόνος!–, όταν έλεγε για εκείνους τους επιστήμονες που κατείχαν και διαιώνιζαν την απόλυτη γνώση, σαν ένα στόχο ιδανικό, που άφηνε απ’ έξω τον άνθρωπο. Και έμεινε πράγματι απ’ έξω ο άνθρωπος για πολλά χρόνια μέχρι σήμερα. Τόσο που σταμάτησε να φωνάζει να του ανοίξουν να ξαναμπεί στη ροή των πραγμάτων. Μόνο τα πράγματα ρέουν, σε υπεραφθονία τόσα χρόνια. Και μόνο μία τραπεζική κρίση βρέθηκε πάλι να σταματήσει αυτή την υπεραφθονία, αφού κανείς ανθρώπινος κόσμος δεν απέρριψε από μόνος του το… ύψιστο αγαθό της κατανάλωσης.

Και αν κάθε εποχή έχει την τέχνη που της ταιριάζει και την επιστήμη που μάλλον της επιβάλλεται ούτως ή άλλως, η δική μας εποχή έχει την τεχνοκρατική τέχνη και επιστήμη ως ύψιστο αγαθό, που σε ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα καθιερώθηκε ως η απόλυτη αλήθεια, σαν υποκατάστατο θρησκείας και σαν αναντικατάστατη αναγκαιότητα. Όχι ότι παλιότερα ήταν καλύτερα, πάντοτε κάποια εξουσία υπηρετούσε, είτε αυτή ήταν η αριστοκρατία, είτε η εκκλησία, είτε οι στρατιωτικές δικτατορίες, είτε οι κάθε λογής δημοκρατίες. Ό,τι και να είχε να μας επιβάλλει μία εξουσία, μας το πρότεινε πρώτα η επιστήμη και μας το ομόρφαινε η τέχνη. Για να μη μιλήσουμε για τους επιστήμονες και καλλιτέχνες ως φυσικά πρόσωπα, που όσο ευφυείς και ταλαντούχοι κι αν ήταν, υποστήριζαν άμεσα ή έμμεσα ακόμη και ναζιστές (Χάιντεγκερ, Φρέγκε)[1], ή δικτάτορες (Νταλί) και δικαιολογούσαν τα αδικαιολόγητα. Τελικά μοιάζουν με μικρά φωτάκια στο σκοτάδι οι φωτεινές εξαιρέσεις είτε επιστημόνων είτε καλλιτεχνών, που δεν υπηρέτησαν με τη δουλειά τους κάποια επιβαλλόμενη εξουσία. Και μάλιστα αυτή η προβολή της παντοδυναμίας της επιστήμης είναι που δικαιολογεί σήμερα πιο πολύ παρά ποτέ την επιβολή της εξουσίας και των εγκλημάτων της σε ό,τι ανθρώπινο αγωνίζεται να υπάρξει.[2]

Η επιστήμη είναι αυτή που δικαιολογεί με τη συνεργασία ή την υποτιθέμενη ουδετερότητά της τις ανισότητες και τους εθνικισμούς(ιστορία, αρχαιολογία)[3]. Δεν είναι πάλι λίγες οι φορές που κάνει επικίνδυνες εξισώσεις και παραμορφώνει τα πράγματα ισοπεδωτικά. Ακόμη και η εξεγερτική δράση υπόκειται σε χειρουργικές επεμβάσεις και αποστειρωμένες αναλύσεις.[4] Για αυτό φροντίζει η επιστημονική κοινότητα, μέσα από τη χλιαρότητα και τις εξουσιαστικές, συντεχνιακές της σχέσεις.[5] Εκεί όπου υποκριτικά επικρατεί η «λογική», που μόνο αυτοί οι πεφωτισμένοι που όρισε το σύστημα διαθέτουν. Οτιδήποτε ταράσσει τον ακαδημαϊκό τους ύπνο, εμπλουτισμένο από συμπόσια και συνέδρια, είναι παραφωνία και οφείλει να διορθωθεί. Ας κυκλοφορούν ελεύθερα οι ιδέες οπουδήποτε, αρκεί να είναι φρόνιμες και υπάκουες στην εξουσία. Να υποτάσσονται στο βασίλειο της αυθεντίας τους, όπου ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις μεταξύ τους (αλλά και χτυπήματα κάτω από το τραπέζι βέβαια). Μπορούν να αναλύουν και τις επαναστάσεις ακόμη, αρκεί οι αναλύσεις να είναι αδιάφορες και βαρετές, σαν εκκλησιαστικά κηρύγματα.

Οι επιστήμονες δεν μπορούν να είναι ανεπηρέαστοι από τους χρηματοδότες τους (χημεία, ιατρική, βιοτεχνολογία, φυσική, μηχανολογία…). Δεν μπορεί η εξουσία να επιτρέπει σ’ έναν επιστήμονα να ανακαλύψει το φάρμακο μίας σοβαρής ασθένειας και να το διανείμει σε όσους θέλει δίχως τον κρατικό έλεγχο και την επιβολή του κέρδους. Έρχονται πάντοτε οι οικονομικοί παράγοντες να καθορίσουν την τιμή του, το από ποιους σε ποιους, κατά πόσο και αν θα διανεμηθεί κλπ. Ο επιστήμονας όμως και οι συνεργάτες του που το ανακάλυψαν, αν θέλουν να συνεχίσουν να χρηματοδοτούνται από τις μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες, θα πρέπει να παραμείνουν πιστοί στην «γραμμή» τους. Και κάθε επιστήμονας, από τον ιστορικό και τον φιλόσοφο, μέχρι τον γιατρό, τον μαθηματικό και τον βιολόγο ή και τον γεωπόνο ακόμη, αν θέλει να έχει μία θέση σε αυτή την κοινωνία, η οποία τον έφτιαξε όπως αυτή τον χρειαζόταν, θα πρέπει να μένει πιστός στα προστάγματα της.

Πόσο μάλλον όταν αυτός ο επιστήμονας είναι οικονομολόγος, με στόχο την όσο το δυνατόν συγκεντρωμένη και συγκεντρωτική εξουσία. Τότε η οικονομική επιστήμη, που ούτως ή άλλως στην πράξη ποτέ δε συνέβαλε στην ανάπτυξη του ανθρώπου ούτε στην ελευθερία των ανθρώπινων κοινωνιών, παίρνει την εξουσία. Η πολιτική, ως άσκηση εξουσίας, παίρνει σάρκα και οστά, παίρνει σχήμα. Δε είναι πια οικονομική δικτατορία με πολιτικό προσωπείο, αλλά οικονομική δικτατορία με επιστημονικό πρόσωπο. Κάθε φιλοσοφικό ρεύμα, βυθισμένο στη θεωρητικότητά του, θα προσδεθεί στο «καλό της επιστήμης», κάθε ιστορία θα προστρέξει στην «αλήθεια» (σχετική ή απόλυτη δεν έχει σημασία, αρκεί να είναι καλά προσαρμοσμένη στα τεχνοκρατικά δεδομένα), κάθε τεχνολογία θα την υπηρετήσει, κάθε επιστήμη της «οικολογικής/πράσινης ανάπτυξης» θα μεταφραστεί σε κέρδος και καταστροφή της φύσης. Άλλωστε, όπως είπε και ο Μαλατέστα, οι οικονομολόγοι είναι άνθρωποι που τους πληρώνουν οι πλούσιοι, για να λένε ότι εκείνοι έχουν το δικαίωμα να είναι πλούσιοι, χάρη στη δουλειά των άλλων.

Και η τέχνη θα έρθει σαν ένα όμορφο σκηνικό, σαν μία καλόγουστη κουρτίνα, να περιβάλλει αυτό τον ήδη ασπρόμαυρο κόσμο με καταιγιστικά χρώματα, πολυδιάστατες εικόνες. Οι άρχοντες έβαζαν πάντοτε τους καλλιτέχνες να τους κάνουν τα πορτρέτα και τους ιστορικούς να τους γράφουν ιστορία, όπως βόλευε κάθε φορά (π.χ. Αρριανός και Αλέξανδρος). Οι καλλιτέχνες θα φτιάξουν πάλι μία ωραία ακρόπολη, μία ωραία καπέλα σιξτίνα –με την απάνθρωπη πάντοτε εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο– να τη θαυμάζουν οι αποκτηνωμένες ανθρωπότητες που έρχονται και το σόου θα πρέπει να συνεχίζεται με νέα αριστουργήματα, αυτών που καταθέτουν την ψυχή και τη φαντασία τους στην υπηρεσία του συστήματος, με αντάλλαγμα τα καλύτερα υλικά, τα εντυπωσιακά φεστιβάλ, τα υπερβάλλοντα θεάματα που χορταίνουν το νηστικό κοινό. Ή ακόμη κι αν δεν είναι αριστούργημα, μπορεί να είναι η μαζική τέχνη, που έρχεται να στολίσει κάθε καταναλωτικό προϊόν τεχνολογίας, διατροφής, ένδυσης κλπ., σαν το κερασάκι στην τούρτα της βιομηχανικής κουλτούρας και θα κάνει πιο υποφερτά τα αστικά σκουπίδια.

Και όσο για την τάση να θεωρούνται τα Graffiti πρωτοπορία σήμερα, ενώ ήδη από τη δεκαετία του ’80 βρίσκονται στα μητροπολιτικά μουσεία(ας μη μιλήσουμε για τα πρώτα Graffiti από την αρχαιότητα ακόμη), είναι ξεπερασμένη εδώ και χρόνια.[6] Πράγματι, τα γκράφιτι ξεκίνησαν ως αυθόρμητη έκφραση ενάντια στην ισοπέδωση και την εξουσία και πολλοί γκραφιτάδες ρισκάρουν την ελευθερία ή και τη ζωή τους ακόμη σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά το να τη θεωρούμε «καθαγιασμένη» τέχνη ή πρωτοπορία είναι αυταπάτη. Όπως και άλλες μορφές τέχνης (μουσική[7] κλπ.) μπήκε κι αυτή εύκολα και γρήγορα στο εμπόριο της τέχνης και στα νταλαβέρια της εξουσίας, έγινε διαφήμιση, στυλ, τυποποίηση και πηγή κέρδους. Το graffiti από μόνο του δεν μπορεί να φέρει καμία πνευματική απελευθέρωση, όπως δεν μπορεί να το κάνει το λάδι σε μουσαμά, η νωπογραφία, η συναυλία κλπ. Όλα μπορούν να είναι μέσα για να επικοινωνούμε τις ιδέες μας ή τα συναισθήματά μας, να διεκδικήσουμε έναν καλύτερο ελεύθερο κόσμο, αρκεί να μην γίνονται αυτοσκοπός τελικά και υποκαθιστούν τις αληθινές σχέσεις.

Και βέβαια η τέχνη μπορεί να προκαλεί, αλλά και προκλητική ακόμη, καλουπώνεται συχνά στα happenings και τα βίντεο, χρηματοδοτούμενα από πλούσιους αστούς, που θα σοκαριστούν, λίγο πριν περάσουν στον μπουφέ και φωτογραφηθούν με τους σταρ δημιουργούς. Οι σύγχρονοι καλλιτέχνες έχουν μάθει το κόλπο· η αποστειρωμένη, βιντεοκλιπίστικη εικόνα των εξεγέρσεων πουλάει και μάλιστα αποφέρει καλά κέρδη, αρκεί να είναι καλό το θέαμα, να μην ταράζει την καθημερινότητά τους. Η τέχνη κατάντησε ένα παιχνίδι για πλούσιους, που θέλουν να δείχνουν την υποτιθέμενη καλλιέργειά τους, σαν καρικατούρες αριστοκρατών. Το χρήμα είναι η κινητήρια δύναμη, που εξαγοράζει την αισθητική και τη βάζει στη θέση της ανθρωπινότητας. Την κάνει διαφήμιση, διακόσμηση, στυλ, κάνει ομορφότερη την πλήξη και την επιφανειακότητα της τεχνοφρικαρισμένης καθημερινότητας.

Το κοινό, όμως, μένει όλο και πιο νηστικό, όχι μόνο από υλική τροφή, αλλά και πνευματική. Πάντα χαυνωμένο και αποχαυνωμένο να κυνηγά πιστά τον οχετό της οικονομικής ευμάρειας, λες και πλούτισε ποτέ κανείς δίχως να πατήσει το λαιμό του συνανθρώπου του. Να θέλει να σκαρφαλώσει στις κορυφές του ατομικισμού παρά στο δέντρο των κοινωνικών αγώνων. Να αναζητά εναγώνια να ξαναβρεί το χαμένο του καταναλωτικό παράδεισο, από όπου τον έδιωξαν οι θεοί της οικονομίας, όταν έφαγε την πατάτα του δανεισμού και του χρηματιστηρίου. Θα σταματήσει να είναι κοινό, μία μάζα που άγεται και φέρεται, αγανακτεί λίγο εδώ σήμερα και λίγο παραπέρα αύριο, όταν ξαναγίνει άνθρωπος, που ξέρει πως η αλληλεγγύη του για τους άλλους δεν εξαντλείται στη φιλανθρωπία και την κομματική συναίνεση. Γίνεται αληθινή δημιουργία εξίσου από όλους για όλους, όταν μοιράζεται αληθινά και δείχνει την ψυχή του ελεύθερη και απαλλαγμένη από οικονομικές συμφωνίες και κερδοφόρες μόδες. Η ανθρώπινη δημιουργία δεν είναι επιστήμη ούτε τέχνη, είναι ένας τρόπος να ζουν όλοι για όλους και με όλους.

Αυτό τέλος που θα πρέπει να μη μείνει θολό είναι ότι δεν καταδικάζουμε την τέχνη ή την επιστήμη ως γνώση ή δημιουργία γενικά. Παρ’ όλο που ο πολιτισμός τις συνέδεσε με την εξουσία (από τις αιγυπτιακές πυραμίδες ως τα πειραματόζωα και από τα αρδευτικά κανάλια των αυτοκρατοριών της αρχαιότητας ως τα μεγάλα κρατικά μουσεία), είναι αρκετές εκείνες οι εξαιρέσεις, που μας θυμίζουν ότι η τέχνη είναι η προσωπική έκφραση που απελευθερώνει τον καθένα και κάνει το πνεύμα του ανοιχτό στο διαφορετικό, που ενώνει τους ανθρώπους ασχέτως καταγωγής και δεν τους χωρίζει σε πλούσιους ειδήμονες και φτωχούς άγριους. Και βέβαια είναι εφικτή μία ανθρωπιστική άλλα και φυσιοκεντρική επιστήμη –μόνο φυσικά με δεδομένη την καταστροφή του κράτους και κάθε εξουσίας– που θα βάζει πάνω από όλα το κοινό καλό και θα κάνει πράξη την αλληλεγγύη, την αλληλοβοήθεια και την αμοιβαία διάδοση της γνώσης, χωρίς αυθεντίες-επιστήμονες, που κρατούν για τον εαυτό τους τη γνώση και τα πνευματικά τους δικαιώματα, όπως οι αρχαίοι ιερείς και μάγοι τα μυστικά τους.

Η γνώση και η παρατήρηση, η περιέργεια και η αναζήτηση δεν είναι «μονοπώλια» της επιστήμης. Είναι ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Οι αναρχικές κοινότητες του μέλλοντος σίγουρα έχουν να λύσουν πολλά ζητήματα για τον καταμερισμό των απαραίτητων εργασιών, που δεν είναι της παρούσης να αναπτυχθούν εδώ, αλλά χρειάζεται να θυμόμαστε ότι οι άνθρωποι δεν διακρίνονται σε επαγγελματικές κατηγορίες(επιστήμονες, εργάτες, αγρότες κλπ.) από φυσικού τους. Μπορούν όλοι να μοιράζονται τη γνώση, όσο ο καθένας κρίνει ότι τον αφορά. Ο κόσμος δεν προχωρά προς μία δεδομένη υπέρτατη γνώση, στην οποία όλοι αργά ή γρήγορα πρέπει να φτάσουμε (μία άποψη, που γέννησε πολλές απολυταρχίες). Είναι πολλά περισσότερα από την ανθρώπινη παρουσία και τα τέχνεργά της· το σύμπαν είναι απέραντο.

Ο κόσμος δεν είναι μόνο από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο, αλλά κάθε μορφή ζωής είναι εξ ίσου σημαντική. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε ανεύθυνοι και άμοιροι, ίσα-ίσα σημαίνει ότι η ελευθερία, όπως την αναζητά η αναρχία, είναι μία έννοια πραγματική και όχι ουτοπική, ένας συνεχής αγώνας πιο ζωτικής σημασίας από οποιαδήποτε υλική αναγκαιότητα. Καμία ανθρώπινη επιστήμη δεν είναι αρκετή, γιατί προσπαθεί να συλλάβει τον κόσμο, μόνο όσο αυτός χωράει στα μέτρα της ανθρώπινης λογικής. Όμως αυτό είναι ένα ζήτημα με πολλές πλευρές. Για αυτό και το παραπάνω κείμενο είναι μόνο η αρχή μιας συζήτησης…

---

[1]Είναι επίσης πολύ χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Φον Νόιμαν, σπάνιας μεγαλοφυΐας (στα 6 του μιλούσε αρκετές ξένες γλώσσες, στα 22 του είχε ήδη διδακτορικό τίτλο), που ήταν από τους βασικούς συντελεστές στη δημιουργία της ατομικής βόμβας και ήταν επικεφαλής της ομάδας που κατασκεύασε τη βόμβα υδρογόνου. Επί πλέον, ήταν σύμβουλος σε μία από τις ομάδες που κατασκεύασαν τους πρώτους υπολογιστές.

[2]Σε ένα από τα βιβλία του Λιούις Μάμφορντ («Ο μύθος της μηχανής») διαβάζουμε: «Ο Λεονάρντο [Ντα Βίντσι] πρόσφερε τις υπηρεσίες του στους πρίγκιπες, όχι για να χρησιμοποιήσει τη δεξιοτεχνία του στη ζωγραφική, αλλά επειδή είχε γνώσεις βλητικής και οχυρωματικής τέχνης, επειδή μπορούσε να κατασκευάσει καταφύγια, τάφρους και κανάλια. Η διαίρεση σε ποσοτικές διαδικασίες παραγωγής, τις οποίες ανέλαβε ο μηχανικός και σε ποιοτικά ενδιαφέροντα, που αφέθηκαν μόνο στον καθαρό καλλιτέχνη, εξεικονίζεται πολύ ωραία στη σύγκρουση την οποία βίωνε συνεχώς ο ίδιος ο Λεονάρντο. Μέχρι τον καιρό του, οι διαδικασίες αυτές ήταν χοντρικά ενωμένες· από κει και πέρα ο πρακτικός άνθρωπος άρχισε να διαχωρίζεται από τον ιδεαλιστή, ο ωφελιμιστής από τον αισθητιστή. Όταν έφτασε ο 19^ος αι., το χάσμα είχε γίνει τελεσίδικο. Ο μηχανικός δεν ήξερε τίποτε από τέχνη· ο καλλιτέχνης είχε λίγες διασυνδέσεις με την πρακτική ζωή· και ο αρχιτέκτονας, στον οποίο επιβίωνε η παραδοσιακή κατάσταση, δεν διέθετε τη δύναμη να ενσωματώσει στα σχέδιά του τα δύο αυτά στοιχεία».

[3] Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα τις διένεξης της γερμανικής με την αμερικανο-ισραηλινή αρχαιολογική ελίτ για το αν οι ισραηλινοί ή οι παλαιστίνιοι είναι οι πρώτοι κάτοικοι της αρχαίας Χαναάν, κομμάτι της οποίας αποτελεί το σημερινό κράτος του Ισραήλ.

[4]Πρόσφατο είναι το παράδειγμα της κοινωνικής εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008, για την οποία ήδη έγιναν πανεπιστημιακές ημερίδες και ντοκιμαντέρ με αντίτιμο.

[5]Είναι επίσης ειρωνικό το ότι ενώ η λέξη επιστήμη ξεκινάει από το ρήμα «επίσταμαι», δηλαδή γνωρίζω κάτι καλά, σφαιρικά, συνολικά, έχει στην πράξη καταντήσει μία απάνθρωπη εξειδίκευση, που κόβει σε μικρά κομματάκια τη γνώση και την βάζει σε κουτάκια, που αντί να λειτουργούν αλληλοσυμπληρωματικά, αποκόβουν το ανθρώπινο μυαλό από το σύνολο και την ουσία της ύπαρξής του. Η γνώση, αντί για μέσο, ώστε να ζούμε αρμονικά με τον κόσμο γύρω μας, γίνεται σκοπός, που μπαίνει πάνω από ό,τι μας περιβάλλει.

[6] Για την ιστορία τα σύγχρονα graffiti, που ξεκίνησαν στη δεκαετία του ’70 στο Μπρονξ και ήδη στα μέσα του’80 θεωρούνταν ξεπερασμένα, εκτέθηκαν σε γκαλερί στην Αμερική από την αρχή της δεκαετίας του 1980 (http://www.moca.org/pc/viewArtTerm.php?id=15).

[7] Υπάρχει και η D.I.Y. μουσική (και τέχνη γενικότερα), αλλά είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. 

Σχετικά βιβλία και έντυπα: 

• Μπακούνιν, Αντιεξουσιαστικός Σοσιαλισμός (κάνει εκτενή αναφορά στην καθολική παιδεία)
• Charles Mcdonald, Η ανθρωπολογία της αναρχίας, Γρηπονήσι (πολύ καλή μετάφραση και ενδιαφέρον έντυπο)
• Σάμιζντατ, τεύχος 15, Ιούνης 2007, άρθρο: «Οι μηχανές της κανονικότητας» (για την ψυχιατρική ως επιστήμη, που ορίζει τι είναι κανονικό και τι όχι)
• Ονορέ ντε Μπαλζάκ, Οι χωριάτες
• Λιούις Μάμφορντ, Ο μύθος της μηχανής

σύντροφοι για την Αναρχική απελευθερωτική δράση

Γουινέα: συγκρούσεις με αφορμή τις διακοπές ρεύματος

Τουλάχιστον ένας διαδηλωτής σκοτώθηκε σε συγκρούσεις που ξέσπασαν τη Δευτέρα στο Kamsar, όπου παράγεται βωξίτης. Οι κινητοποιήσεις ξεκίνησαν με αφορμή τις διακοπές στη παροχή ρεύματος. Στην περιοχή λειτουργεί η CBG, μεγαλύτερη παραγωγός εταιρία βωξίτη στον κόσμο, εξάγοντας 13 εκατομμύρια τόνους το χρόνο.

Επίθεση σε τράπεζα στην Ιταλία

15/1 – ROVERETO: Ένας άνδρας 66 ετών κρατείται ως ύποπτος για τον εμπρησμό σε ΑΤΜ της πόλης. Ο ύποπτος είχε ξανασυλληφθεί για επίθεση με μπογιά σε 3 ΑΤΜ της τράπεζας «Raiffeisen».

Αφορμή για την επίθεση αυτή φέρεται να είναι ένα ποσό που αδικαιολόγητα αφαίρεσε η τράπεζα από το λογαριασμό του. Αυτό τον οδήγησε να πραγματοποιήσει την επίθεση με ακάλυπτο πρόσωπο, οπότε και αναγνωρίστηκε από τις κάμερες.

Δημοσιεύθηκε από τον Αναρχικό Πυρήνα ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Ειδήσεις από Γαλλία

Bordes 10/1: Επίθεση σε ραντάρ για δεύτερη φορά

Η κάμερα ταχύτητας στο δρόμο RD938 (Pau προς Nay) στο Bordes, η οποία δε λειτουργεί ακόμα, έγινε στόχος επίθεσης.

Η πρώτη επίθεση είχε γίνει στις 22/12/2011.

H αντίσταση στο Αφγανιστάν το μήνα που πέρασε

Τον τελευταίο μήνα του 2011 η αντίσταση στο Αφγανιστάν σημείωσε πολλές επιτυχίες.

Επίσης, δόθηκαν στη δημοσιότητα στατιστικά στοιχεία για το 2011, από τη μεριά των ανταρτών (κυρίως του Ισλαμικού Εμιράτου του Αφγανιστάν). Έτσι, λοιπόν, συνολικά τη χρονιά που πέρασε σκοτώθηκαν 25446 κατοχικοί (ντόπιοι και ξένοι) και άλλοι 2266 τραυματίστηκαν θανάσιμα. Διακόσιες έντεκα ήταν οι επιθέσεις αυτοκτονίες που έγιναν μέσα στη χρονιά.

Το Δεκέμβριο: πραγματοποιήθηκαν 677 επιχειρήσεις, έγιναν 77 συμπλοκές και αποκρούστηκαν 16 επιδρομές των τρομοκρατών της ISAF και των ντόπιων συνεργατών τους. Οι επαρχές στις οποίες διεξήχθησαν οι επιχειρήσεις ήταν οι εξής:

Badakhshan, Badghis, Baghlan, Balkh, Bamyian, Daykundi, Farah, Faryab, Ghani, Ghazni, Ghor, Helmand, Herat, Jowzjan, Kabul, Kandahar, Kapisa, Khost, Kunar, Kunduz, Laghman, Logar, Nangarhar, Nimroz, Nooristan, Oruzgan, Paktia, Paktika, Panjshir, Parwan, Sar-e-pul, Takhar, Wardag, Zabul.

Σκοτώθηκαν (κατά τη διάρκεια και μετά τις επιχειρήσεις/μάχες) 443 αμερικανοί, 104 άλλοι ΝΑΤΟικοί, 45 της ISAF, 95 υπό αμερικανική διοίκηση, 9 γάλλοι, 9 πολωνοί, 2 ιταλοί, 7 ισπανοί και 56 άγνωστης προέλευσης. Από τη μεριά των αφγανών κατοχικών σκοτώθηκαν συνολικά 1236 (στρατιώτες του αφγανικού στρατού, σεκιουριτάδες, μπάτσοι, πράκτορες κ.ά.).

Δολοφονήθηκαν 37 άμαχοι και 186 απήχθησαν από τους κατοχικούς. Σκοτώθηκαν και 25 αντάρτες και 10 κατάφεραν να αποδράσουν.

Στις 4-12 έγινε πορεία εκατοντάδων κατοίκων στην επαρχία Kapisa, με αφορμή τη δολοφονία πριν λίγες ημέρες 6 άμαχων. Στις 12-12 δύο διοικητές της αστυνομίας παραδίδονται και δηλώνουν ότι θέλουν να ενωθούν με τον αγώνα των ανταρτών.

Το Δεκέμβριο έγιναν, επίσης, και  4 επιθέσεις αυτοκτονίας, οι οποίες προκαλούν μεγάλες απώλειες στο μέτωπο του εχθρο κάθε φορά που λαμβάνουν χώρα, ενώ αποτελούν ακατανίκητο όπλο που αποδεικνύει ότι η αυτοθυσία και ο αγώνας για το δίκαιο των μουτζαχεντίν δεν πτούνται από την τεχνολογική υπεροχή των σταυροφόρων.

1)      Στις 2-12 ο μαχητής Muhammad Idrees, 50 ετών, από τη Nangarhar, ανατινάζεται με παγιδευμένο με 1400 κιλά εκρηκτικών σε αμερικανική βάση στην  επαρχία Logar, σκοτώνοντας δεκάδες κατοχικούς τρομοκράτες και προξενόντας ανυπολόγιστες ζημιές.

2)      Στις 6-12 ο μαχητής Muhammad Nabi από την Oruzgan, ανατινάζεται στην περιφέρεια Shahjoe της επαρχίας Zabul με στόχο ένα κομβόι της ISAF, σκοτώνοντας 6 τρομοκράτες της ISAF και τραυματίζοντας άλλους 6.

3)      Στις 9-12 άλλος μαχητής πυροδοτεί το παγιδευμένο με εκρηκτικά γιλέκο του στην επαρχία Kunar  σκοτώνοντας 12 μπάτσους, ανάμεσά τους και ο διοικητής του Ghazi Abad, Asmaeel.

4)      Στις 13-12 ο μαχητής Abdul Qudus, κάτοικος Badghis, ανατινάζεται στην πύλη της βάσης PRT (Provincial Reconstruction Team – Ομάδα Επαρχιακής Ανασυγκρότησης), στην πρωτεύουσα της επαρχίας (Qala Naw), σκοτώνοντας 7 ισπανούς και τραυματίζοντας άλλους.

 Δημοσιεύθηκε από Αναρχικό Πυρήνα ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Βενεζουέλα: όπου υπάρχει κράτος υπάρχουν και βασανιστήρια, καμία αυταπάτη για δήθεν «ελευθεριακά» κράτη…

Τουλάχιστον 900 κρατούμενοι στις φυλακές El Rodeo I prison συμμετείχαν σε μεγάλη κινητοποίηση σε 5 φυλακές της χώρας, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της μη-κυβερνητικής οργάνωσης A Window to Freedom, Carlos Nieto Palma.

Από τις 31 Δεκεμβρίου οι συγγενείς κρατούμενων στις φυλακές Yare I και Yare II εισέβαλαν μέσα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις άθλιες συνθήκες κράτησης. Το Σάββατο 8/1 περίπου 680 συγγενείς έγκλειστων κρατήθηκαν στο κέντρο κράτησης Los Teques, ενώ επισκέπτονταν τους δικούς τους ανθρώπους.

Το κράτος του Τσάβες δείχνει το κατασταλτικό του πρόσωπο απέναντι σε μια ακόμα δίκαιη κινητοποίηση. Καιρός να πέσουν οι μάσκες και οι όποιες αυταπάτες για δήθεν ελευθεριακά χαρακτηριστικά – ή ακόμα και «αντιεξουσιαστικά»  (!!!) – του κράτους της Βενεζουέλας, να διαλυθούν…

Τη Δευτέρα 9/1 οι κρατούμενοι του κέντρου κράτησης στην πόλη Coro ξεκίνησαν απεργία πείνας, ενώ την επόμενη μέρα οι έγκλειστοι στις φυλακές La Planta έδιωξαν τους φύλακες και πήραν τον έλεγχο της φυλακής. Τώρα και οι κρατούμενοι των φυλακών El Rodeo ανακοίνωσαν την έναρξη απεργίας πείνας.

Δημοσιεύθηκε από τον Αναρχικό Πυρήνα ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ