Η νέα τριμερής
Ο σχηματισμός της τριμερούς διαχείρισης των κρατικών υποθέσεων με τον δοτό πρωθυπουργό Παπαδήμο δεν ήταν κάποιο εφτασφράγιστο μυστικό. Ήταν αναμενόμενος και αρκετά δουλεμένος από τους μηχανισμούς προώθησης των εξουσιαστικών σχεδίων. Τα παπανδρεϊκά πυροτεχνήματα για δημοψηφίσματα και η «απαίτηση» εκλογών από την αντιπολίτευση αποτελούσαν το μέρος ενός ευρύτερου σχεδιασμού, αλλά και την έκφραση αντιθέσεων και διαφοροποιήσεων, που υπάρχουν ανάμεσα στα διάφορα εξουσιαστικά μπλοκ. Φυσικά και δεν αντιπαραθέτουμε στο διορισμό ενός δοτού την ανάδειξη ενός εκλεγμένου. Η αναφορά στο χαρακτηριστικό του δοτού αναδεικνύει την πραγματικότητα που υπάρχει πίσω από τα επιφαινόμενα.
Είναι φανερό πως ιδιαίτερα τα τελευταία δύο ολόκληρα χρόνια και σε σχέση με το πολιτικοοικονομικό πεδίο όλα κινούνται βάσει σχεδίου και όπου υπάρχουν κενά, αυτά συμπληρώνονται. Ο σχεδιασμός, τον οποίο αναμφισβήτητα γνωρίζουν, υπηρετούν και προωθούν οι πολιτικοί, έχει τα επί μέρους στάδιά του. Η μία πλευρά αυτών των σταδίων αφορά την τμηματική επιβολή των μέτρων που καθορίζει το ευρωπαϊκό, κατ’ αρχήν, πλέγμα κυριαρχίας.