Μετά την δήθεν ακύρωση των συνομιλιών με την τριμερή (ρωσιστί τρόικα), που στη συνέχεια ακούστηκε πως ήταν συμφωνημένη η αποχώρησή της, επακολούθησαν και νέα μέτρα Κι αναρωτιέται κάποιος: εάν ήταν συμφωνημένη, τότε γιατί δημοσιοποιήθηκαν τα «νταηλίκια» του είδους: «η συζήτηση έλαβε τέλος»; Φαίνεται πως ο παιχνίδι που παίζεται είναι περισσότερο από στημένο. Όπως στημένα είναι και τα ανεβοκατεβάσματα του χρηματιστήριου. Όπως κατασκευασμένο είναι και το φόβητρο της χρεωκοπίας. Όπως στημένο είναι και το παιχνίδι των «σκληρών διαπραγματεύσεων», επειδή, απλά, ποτέ δεν υπήρξε κάτι τέτοιο. Αν οι συνθήκες που κατασκευάζουν με την διαρκή επιβολή μέτρων εξόντωσης του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού δεν είναι η απόλυτη φτώχεια, τότε τί χειρότερο μπορεί να φέρει η «χρεωκοπία»;
Μεγάλος ντόρος και «καυγάς» γίνεται για τις δόσεις του δανείου, αλλά κανείς δεν γνωρίζει που πηγαίνουν όλα αυτά τα χρήματα. Από διάφορα που ακούγονται, λένε πως πηγαίνουν για πληρωμή των δανείων που έχουν υπερδιογκωθεί με τόκους και για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις στο δημόσιο τομέα, ανάμεσα τους, μπάτσοι, στρατιωτικοί, υπουργοί, βουλευτές και όλος ο συρφετός που συντηρεί τη δομημένη εξουσία, το κράτος.
Όπως και να έχουν τα πράγματα κανείς από τον κόσμο δεν γνωρίζει και δεν καταλαβαίνει που πηγαίνουν ακριβώς όλες αυτές οι δόσεις δανείων.
Και η σύγχυση γενικεύεται.
Για να μην ξέρει από πού να προφυλαχτεί ο κατακερματισμένος κοινωνικός χώρος. Για να πέφτουν το ένα μέτρο πάνω στο άλλο, ώστε να υλοποιηθεί το πρόγραμμα της κινεζοποίησης των μισθών και του υποβιβασμού των συνθηκών επιβίωσης σε επίπεδα απόλυτης εξαθλίωσης για μεγάλα πληθυσμιακά κομμάτια.
Επειδή, αυτό είναι το «μεγάλο στοίχημα» που έχουν βάλει οι κυρίαρχοι, και δεν το κρύβουν. Αν το πείραμα πετύχει εδώ (δηλαδή, σε μια περιοχή με πλούσια παράδοση αντιστάσεων, κοινωνικών αγώνων κι εξεγέρσεων), τότε τα πράγματα θα πάνε καλά για τους εξουσιαστές σε σχέση με άλλες χώρες που βρίσκονται στο «πρόγραμμα» και που θα είναι, πλέον, βούτυρο στο ψωμί τους.
Όσο για τον ελλαδικό χώρο, τα φτηνά μεροκάματα θα διευκολύνουν ακόμα περισσότερο την απροσμέτρητη λεηλασία του πλούτου που υπάρχει! Η ζωή των ανθρώπων θα πάει χαράμι για τη «δόξα» του κράτους και για τα συμφέροντα των εξουσιαστών, ντόπιων και αλλοδαπών.
Όμως υπάρχει κάτι ακόμα. Το «μεγάλο στοίχημα» έχει σχέση και με το κατά πόσο θα κατορθώσουν οι εξουσιαστές να πετύχουν ώστε η προσχεδιασμένη χρεωκοπία να φτάσει στο υψηλότερο δυνατό σημείο, χωρίς όμως να επηρεαστούν τα οικονομικά συμφέροντα των υπόλοιπων «εταίρων» και κατά κύριο λόγο της Γερμανίας και της Γαλλίας. Αυτό είναι το Grosso Colpo (Μεγάλο Κόλπο) το οποίο οι εδώ εγκάθετοι των Ευρωπαίων Κυρίαρχων (και βάλε) έχουν κληθεί να φέρουν σε πέρας. Αυτός είναι ο λόγος που η κάθε παλινδρόμηση συνοδεύεται κι από νέα μέτρα.
Κι από κοντά προσφέρονται όνειρα καλοκαιρινής νύχτας όπως: «Εξασφαλίσαμε τις συντάξεις των επόμενων γενεών», (εξοντώνοντας τους συνταξιούχους αυτής της γενιάς κι όχι μόνον αυτούς).
Ποιος μπορεί να στηριχτεί στα λόγια όλων αυτών που ψεύδονται, παίζουν παιχνίδια με τις ανθρώπινες ζωές και
Ποιος μπορεί να πιστέψει ένα ζαβό (όπως θα έλεγε και η αλησμόνητη Μαλβίνα), που νόμισε πως θα γίνει στέλεχος της παγκόσμιας κυβέρνησης, αλλά που πριν από το τέλος της θωρακισμένης ομιλίας του στο Βελλίδειο ισχυρίστηκε: «Δεν κάνω έκκληση εγώ, έκκληση κάνει η πατρίδα!».
Ακόμα κι αν γίνει αποδεκτή αυτή η έκκληση της «πατρίδας», τότε ακούγονται πιο σοφά τα λόγια του Νικόλα Άσιμου «για μια χαζή πατρίδα, οπλίζουν τους λαούς». Επειδή αυτή, είναι η «πατρίδα» των εξουσιαστών κι εκμεταλλευτών, αλλά ακόμη κι αν υπήρχε άλλη «πατρίδα», σίγουρα δεν θα ανέθετε στον προπαγανδιστή της παγκόσμιας διακυβέρνησης να την σώσει.
Όταν, το ζαβό, επιμένει στη «σωτηρία της πατρίδας», ουσιαστικά αγωνιά να μην χάσουν τα προνόμιά τους, (στο διεθνές και διαρκές αλληλοφάγωμα των εξουσιαστικών μπλοκ, που βρίσκεται σε εξέλιξη), οι ομάδες των οποίων τα συμφέροντα εκπροσωπεί τόσο αυτός, όσο και ένα μέρος των εξουσιαστών του ελλαδικού χώρου.
Αλλά, και πώς μπορεί να εμπιστευτεί κάποιος τους αντιφρονούντες και τους αντιπολιτευόμενους;
Όταν είναι γνωστό, από το «σκάνδαλο» της Ζήμενς, ότι το Πασοκ (και άλλα κόμματα που προφανώς και γι’ αυτό το λόγο καιροσκοπούν), –όταν διαχειριζόταν τις κρατικές υποθέσεις ο γερμανοτσολιάς Σημίτης–, γέμισε τα ταμεία του με γερμανικά μάρκα.
Όταν είναι γνωστό πως ο Τσουκάτος (κι όχι μόνο αυτός) έσπρωχνε χρήματα στην Ελβετία, την χώρα όπου, ευδοκιμεί η Ελβετική εταιρεία του αδελφού του ΓΑΠ, του ΑΑΠ (Ανδρέα Α. Παπανδρέου) μαζί με τόσες άλλες εταιρείες και καταθέσεις.
Όταν είναι γνωστό πως κανείς εξουσιαστικός-εκμεταλλευτικός μηχανισμός δεν σκορπά χρήματα χωρίς να αποσκοπεί σε οφέλη όχι μόνο άμεσα, αλλά και σε βάθος χρόνου. Επομένως, αυτά τα «σκάνδαλα» άπλωναν το δίχτυ και «έδεναν» πρόσωπα και μηχανισμούς προκειμένου αυτά να χρησιμοποιηθούν για τις επερχόμενες καταστάσεις, τις οποίες οι εξουσιαστές προετοίμαζαν Είναι οι καταστάσεις τις οποίες βιώνει ο κόσμος του ελλαδικού χώρου τα τελευταία δύο χρόνια, και όσα πρόκειται να ακολουθήσουν.
Όταν είναι γνωστό πως όποιος κι αν ανέβει στη διαχείριση των κρατικών υποθέσεων θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της κυριαρχίας, ανεξάρτητα από το σε ποια ομάδα της είναι ενταγμένος.
Όταν είναι γνωστό πως τα στοιχεία σχετικά με το έλλειμμα για το 2009 μαγειρεύτηκαν και παρουσιάστηκαν στην Eurostat από 12% που ήταν (και πιθανόν λιγότερο) στο 15,4%, για να ανοίξει ο δρόμος των μέτρων, των μνημονίων, της καταστροφής για τους σύγχρονους σκλάβους του ελλαδικού χώρου.
Όταν είναι γνωστό ότι το μαγείρεμα έγινε από τον πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου, ο οποίος είναι τσιράκι του ΔΝΤ σε συνεργασία με την Eurostat της οποίας ηγείται ο γερμανός Radermacher.
Όταν οι πολιτικοί, κάθε είδους, παρ’ ότι γνωρίζουν όλα όσα αναφέρθηκαν κι ακόμα περισσότερα, κάνουν προτάσεις (όπως αυτές του Σαμαρά) και είναι συνεργοί και όχι μόνο, συμφωνώντας (άλλοτε ανοιχτά κι άλλοτε συγκαλυμμένα), αλλά και τροφοδοτώντας με τεχνικές τους σημερινούς Πασοκικούς διαχειριστές.
Όταν όλοι καιροσκοπούν (ΝΔ, ΚΚΕ, κόμματα και αποκόμματα της αριστεράς) σπεκουλάροντας στην πολιτική φθορά του ΠΑΣΟΚ για να βγάλουν αποτελέσματα στις επόμενες εκλογές και κάποιοι να συνδιαχειριστούν τα συμφέροντα άλλων εκμεταλλευτών και καταπιεστών αλλά πάντα μέσα στο πλέγμα και πνεύμα της κυριαρχίας.
Όταν ενώ είναι δεδομένος ο σχεδιασμός που θα έχει σαν τελική κατάληξη την επίσημη ανακήρυξη κάποιου είδους «πτώχευσης» (που ήδη είναι γεγονός για το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού) ολικής, μερικής, περιορισμένης, ελεγχόμενης, ασύδοτης ή ότι άλλο όνομα θέλει να της δώσει και ενώ όλοι ξέρουν ότι σκοπός είναι η κινεζοποίηση μισθών και δήθεν απορούν, μη μπορώντας, τάχα, να καταλάβουν για ποιο λόγο πάρθηκαν τόσο επώδυνα μέτρα, τότε η εξαπάτηση και η κοροϊδία του κόσμου είναι χωρίς κάποιο προηγούμενο. (Να δείτε που σε λίγο θα βγουν και θα πουν πως έσωσαν την «πατρίδα»).
Όταν όλοι συντηρούν ιδεολογικά και πολιτικά την ιδέα της ενίσχυσης και «σωτηρίας» του κράτους και τη διαδικασία εξανδραποδισμού μεγάλης μερίδας του πληθυσμού, τότε τι απομένει;
Όσο μεγάλο απόθεμα μεγαλοψυχίας κι αν διαθέτει κάποιος δεν μπορεί να ανεχθεί αυτή την κατάσταση, συντηρώντας τον κρατισμό και τους μηχανισμούς εξαθλίωσης που γιγαντώνονται συνεχώς. Κανείς ισορροπημένος άνθρωπος δεν μπορεί να ανεχθεί το να οδηγηθεί στο κατώφλι της έσχατης φτώχειας κι ο τελευταίος κάτοικος του ελλαδικού χώρου για να ισχυροποιηθεί ακόμα περισσότερο το καταπιεστικό κι εκμεταλλευτικό σύστημα
Τα θλιβερά κατάλοιπα της εξουσίας, που αποπνέουν ψέμα, αναλγησία, υποκρισία, μικρότητα, εξαπάτηση, αλαζονεία, καταστροφική μανία και μιζέρια δεν θα αργήσουν να βρεθούν εκεί που τους ταιριάζει, στον απόπατο της ιστορίας. Αρκεί όμως αυτό;
Φυσικά και δεν αρκεί. Γιατί αυτά θα παράγονται όσο υπάρχει εξουσία και κράτος. Επειδή, όποια μορφή κι αν πάρει το κράτος, όποιο τρόπο επιβολής των θελήσεων των κρατούντων κι αν εφαρμόσουν, είτε αυτός λέγεται άμεση, είτε λέγεται έμμεση δημοκρατία, είτε την ονομάσουν κάπως αλλιώς, η κατάσταση δεν θα αλλάξει προς το καλύτερο για τους σκλαβωμένους που έχουν την ψευδαίσθηση πως είναι ελεύθεροι. Ψευδαίσθηση που η τωρινή κατάσταση την γκρεμίζει με τον πιο ωμό αλλά και οδυνηρό συνάμα τρόπο.
Όσο περισσότεροι κι όσο πιο καλά κατανοήσουν τα όσα συμβαίνουν, ιδιαίτερα αυτό τον καιρό, θα συνειδητοποιήσουν πως δεν τους αφορά ούτε η «ανασύσταση του κράτους» της ΝΔ, ούτε η σωτηρία της «πατρίδας» του ΠΑΣΟΚ.
Τότε μόνο θα μπορέσουν να βγουν, να βγούμε από αυτό το παιχνίδι. Να κάνουμε να καταρρεύσει (με όλους του τρόπους) το κράτος και οι μηχανισμοί του.
Επειδή, τα κράτη δεν παίρνουν αλλαγή και η μόνη αλλαγή τους είναι η καταστροφής τους.
Να ξεκινήσουμε από την αρχή βασισμένη στη γνώση και την εμπειρία. Αφήνοντας στα ερείπια την βιομηχανική και μεταβιομηχανική «εποχή». Να δημιουργήσουμε τις ελεύθερες κοινότητες της ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ. Να επιστρέψουμε εκεί όπου ανήκουμε: στη Γη και τα δημιουργήματά της. Να ξαναζεσταθούν οι καρδιές, να φωτιστεί το πνεύμα, να ξαναγεμίσουν με ρόζους τα χέρια, με δύναμη το σώμα και με τον φυσικό πλούτο η ζωή μας.
Δεν χρειάζονται κράτη και εξουσιαστές σ’ αυτή την πορεία. Χρειάζονται σταθερά βήματα και επίγνωση, αποφεύγοντας τα «πονηρά» μονοπάτια, όπως για παράδειγμα αυτά του φυλετισμού και του εθνικισμού αλλά και κάθε είδους -ισμού
Σ’ αυτό το δρόμο, που εμείς θεωρούμε πως χρειάζεται να βαδίζουμε, ο σκοπός μας είναι η δημιουργία των ουσιαστικών προϋποθέσεων για ελεύθερες και άναρχες κοινότητες,
Εμπειρίες υπάρχουν, το ίδιο και γνώσεις, η πραγματικότητα που ζούμε ουσιαστικά δείχνει στον ορίζοντα της ανταύγειες αυτής της ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ. Το μόνο που απομένει είναι η θέληση και η απόφαση.
Τι λέτε;
Anarchy press gr 