Στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου, μεταφέρθηκε σήμερα το πρώτο προς ιδιωτικοποίηση «πακέτο» δημόσιας περιουσίας. Σύμφωνα με την απόφαση που έλαβε η Διυπουργική Επιτροπή Αποκρατικοποιήσεων, μετά από τη χθεσινή εντολή του υπουργικού συμβουλίου, στο Ταμείο μεταφέρθηκαν: η επέκταση της άδειας του ΟΠΑΠ, οι νέες άδειες του ΟΠΑΠ (τυχερά παιχνίδια), το Διεθνές Αεροδρόμιο Αθηνών (επέκταση χρόνου παραχώρησης), η νέα παραχώρηση των συχνοτήτων της κινητής τηλεφωνίας, το 55% της ΔΕΠΑ, το 35% των ΕΛΠΕ και η πρώτη ομάδα ακινήτων που στεγάζουν δημόσιες υπηρεσίες και μπορούν να πωληθούν και να επανενοικιαστούν (sale and lease back) με δημοσιονομικό όφελος όπως αναφέρουν.
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών (βαπτισθείς προσφάτως και σε αντιστασιακό), Ευάγγελος Βενιζέλος, δήλωσε πως «το ίδιο θα συμβαίνει, με πολύ γρήγορο ρυθμό, για όσα προγράμματα «ωριμάζουν» ή για όσα πρέπει να τα «ωριμάσει» το Ταμείο. Με βάση τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης, από τις ιδιωτικοποιήσεις και την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας, πρέπει να εισπραχθούν 5 δισ. ευρώ εντός του 2011 και συνολικά 28 δισ. ευρώ έως το 2014».
Μη έχοντας περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα από τον «πόλεμο» που κήρυξε στους τροϊκανούς (φαίνεται πως οι συνθήκες ωρίμασαν) γίνονται δηλώσεις από τον πρόεδρο του euro group Γιούνγκερ ότι η εκταμίευση της έκτης δόσης είναι στον αέρα. Λίγες ώρες πριν και αμέσως μετά την απόφαση της κυβέρνησης για πωλήσεις εμφανίζεται δια στόματος Σόιμπλε (Γερμανός υπ. Οικονομικών) η δεύτερη «απειλή» για έξοδο της χώρας από το ευρώ.
Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί πως η απειλή είναι μοχλός πίεσης προς τους καλούς μας σοσιαληστές και εν γένει του πολιτικού προσωπικού της χώρας ή ακόμα και εργαλείο διαπραγμάτευσης.
Εμείς πιστεύουμε πως πρόκειται για εξαπάτηση, κάτι που φαίνεται και από το μέγεθος αντίστασης αλλά και την αλληλουχία των γεγονότων.
Οι πολιτικοί υπηρέτες της κυριαρχίας, ασκούν την πολιτική του μαζικού εκφοβισμού μέσα από το δόγμα των επαναλαμβανόμενων σοκ. Βασική τους επιδίωξη –πέρα από την αδρανοποίηση– είναι η προσπάθεια μετατροπής, μίας ενδεχόμενης κοινωνικής αλληλεγγύης σε έναν άκρατο κοινωνικό δαρβινισμό. Η απαξίωση και η υπονόμευση των στοχευμένων από την κυριαρχία κοινωνικών κομματιών, αποτελεί βασικό εργαλείο (π.χ. κρατικοί υπάλληλοι κλπ). Έτσι, παρατηρούμε πως πριν από κινήσεις «μαζικής εξόντωσης» μέσω των μέτρων, να υποβόσκει μία εκβιαστική λογική προερχόμενη είτε από το εσωτερικό είτε από το εξωτερικό.
Στα πλαίσια αυτά ο «εκβιασμός» (που στην περίπτωση μας είναι και χείρα βοηθείας, δίνοντας «πάτημα» για επιχειρήματα του είδους: «μα δεν βλέπετε ότι μας βάζουν το μαχαίρι στο λαιμό;») για ενδεχόμενη εμπλοκή στην εκταμίευση της επόμενης δόσης κινείται στο επίπεδο πώλησης αυτού που ονομάζουν «δημόσια περιουσία».
Θα πρέπει να επισημάνουμε το γεγονός πως οι κτηματομεσιτικές συναλλαγές της κυβέρνησης είναι μικρής σημασίας, αφού δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά στο αν τα αφεντικά είναι ντόπια ή προέρχονται από την αλλοδαπή.
Εκείνο που έχει σημασία είναι πως μέσω της επίθεσης που έχει εξαπολυθεί, (μέρος της οποίας είναι και η οικονομική υποβάθμιση των ανθρώπων στο επίπεδο της εξαθλίωσης), στο μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας, διευρύνονται οι όροι σκλαβιάς, όροι που σχετίζονται με την ενοποιημένη κυριαρχία.
Το ζήτημα που τίθεται είναι αν θα τα καταφέρουν. Για να μην τους «περάσει» αρκεί να βεβαιωθούμε πως όλοι οι άνθρωποι ανήκουμε στη Γη κι αυτό το κομμάτι της (στο οποίο βρισκόμαστε) οφείλουμε να το αποδεσμεύσουμε από κάθε κυριαρχία. Μια αποδέσμευση που έρχεται ως τμήμα της συνολικής απελευθερωτικής προσπάθειας τόσο της δικής μας, –από τα δεσμά καταπίεσης κι εκμετάλλευσης –όσο και του πλανήτη κι όχι να παζαρεύουμε και να παλεύουμε για το σε ποιόν εξουσιαστή θα δοθεί.
Anarchy press gr 