Δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο της κυβέρνησης του ελλαδικού κράτους, προσχέδιο νόμου με τίτλο: Δωρεά και μεταμόσχευση οργάνων και άλλες διατάξεις.
«Σκοπός είναι η “αύξηση των δωρεών οργάνων” και η ενσωμάτωση στην νομοθεσία, οδηγίας της ευρωπαϊκής ένωσης “σχετικά τα πρότυπα ποιότητας και ασφάλειας των ανθρώπινων οργάνων που προορίζονται για μεταμόσχευση και θεσπίζονται μέτρα και διαδικασίες υλοποίησής της, με σκοπό τη θέσπιση κανόνων για την εξασφάλιση προτύπων ποιότητας και ασφάλειας των ανθρώπινων οργάνων (εφεξής «όργανα») που προορίζονται για μεταμόσχευση στο ανθρώπινο σώμα, ώστε να διασφαλίζεται υψηλό επίπεδο προστασίας της ανθρώπινης υγείας».
Εκτός από αυτό το «ανθρωπιστικό μεγαλείο» του το κράτος εφαρμόζει και αλλαγές «σχετικά με τις προϋποθέσεις αφαίρεσης οργάνων από ζώντες και θανόντες δότες».
Στο προσχέδιο αναφέρεται ρητά: «Η αφαίρεση ενός ή περισσοτέρων οργάνων από ενήλικο, θανόν πρόσωπο πραγματοποιείται εφόσον, όσο ζούσε δεν είχε εκφράσει την αντίθεσή του… πρόκειται για την “εικαζόμενη συναίνεση”», καθώς και ότι: «στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ) τηρείται αρχείο όπου καταχωρούνται οι δηλώσεις των πολιτών περί αντίθεσής τους στην αφαίρεση οργάνων τους μετά θάνατον. Κάθε ενήλικος πολίτης μπορεί να αποστέλλει στον Εθνικό Οργανισμό
Μεταμοσχεύσεων σχετική δήλωσή του, με βεβαιωμένο το γνήσιο της υπογραφής».
Το κράτος επαναβεβαιώνει, λοιπόν, τους όρους δουλείας, και υπενθυμίζει ότι όποτε θέλει, έχει το κύριο λόγο στην ύπαρξη και στο σώμα μας ζωντανό ή νεκρό. Έτσι καθιστά εν δυνάμει «δωρητή» οργάνων οποιονδήποτε ενήλικο υπήκοο-σκλάβο. Τα προσχήματα παραμερίζονται σιγά-σιγά και όλα, πλέον, παίρνουν τη θέση που είχαν, όπως τα «παλιά καλά χρόνια». Οι αφέντες-εξουσιαστές δεν έχουν μόνο δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω στους σκλαβωμένους αλλά και πλήρη δυνατότητα διάθεσης των οργάνων του σώματός τους, όπου και όπως αυτοί κρίνουν. Όλα αυτά, βέβαια, εκσυγχρονισμένα, νομοθετημένα και προοδευτικά… Όχι με την τσαπατσουλιά και την αγριότητα των περασμένων αιώνων.
Το μοντέλο αυτό εφαρμόζεται σε Πορτογαλία και Ισπανία (τυχαίο;;) «χωρίς απαραίτητα να είναι επιτυχημένο», όπως αναφέρει ο πρόεδρος του ΕΟΜ, Γιάννης Βλαχογιάννης. Σε δηλώσεις του επίσης τα κάνει πιο «λιανά»: «Ακόμη κι όταν νομικά δεν υπάρχει σχετική υποχρέωση, είναι πρακτικά αδύνατον να αφαιρέσει ένας γιατρός τα όργανα από έναν εγκεφαλικά νεκρό ασθενή, εάν πρωτίστως δεν έχει εξασφαλίσει τη συναίνεση των συγγενών – οι οποίοι θα περιμένουν στον διάδρομο, αγωνιώντας για τον άνθρωπό τους». (ΝΕΑ, 31/03/2011).
Αναβαθμίζονται, επομένως, οι αρμοδιότητες του ΕΟΜ αφού «μπορεί να συνάπτει γραπτές συμφωνίες με ευρωπαϊκούς οργανισμούς ανταλλαγής οργάνων, με τον όρο ότι συμμορφώνονται στις απαιτήσεις ποιότητας και ασφάλειας».
Στην ουσία το κράτος θέτει τον ΕΟΜ, ιδιοκτήτη και έμπορο των οργάνων και της ανθρώπινης ανάγκης. Δεν μπορούμε να βρούμε ούτε μια μικρή απόδειξη ότι η συγκέντρωση εξουσίας από τον ΕΟΜ, αλλά και τους αντίστοιχους ευρωπαϊκούς οργανισμούς, γίνεται για καθαρά ανθρωπιστικούς λόγους και ότι δεν είναι απλά ένα «νομιμοποιημένο» εμπόριο του ανθρώπινου σώματος αλλά και του ανθρώπινου πόνου.
Ο νόμος, (για να μη μας πει κάποιους προκατειλημμένους), ξεκαθαρίζει τους “οργανισμούς αφαίρεσης”, δηλαδή «νοσοκομεία ν.π.δ.δ. (νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου) ή ν.π.ι.δ. (νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου) κοινωφελούς και μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα ή ιδιωτικές κλινικές, εφ’ όσον έχουν λάβει άδεια του Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, μετά από πρόταση του ΕΟΜ, ο οποίος πραγματοποιεί έλεγχο για την πλήρωση των νομίμων προϋποθέσεων. Οι ιδιωτικές κλινικές υποχρεούνται να έχουν διασύνδεση με τον ΕΟΜ και τις Μονάδες Μεταμόσχευσης. Οι όροι διασύνδεσης ορίζονται στην απόφαση του Υπουργού Υγείας».
Επίσης καθορίζεται ότι: «Η άδεια ισχύει για τρία (3) έτη και ανανεώνεται για ίσο χρόνο, μετά από έλεγχο πλήρωσης των νομίμων προϋποθέσεων από τον ΕΟΜ».
Σε ένα κόσμο, όπου η αύξηση κεφαλαίου και κέρδους, είναι ένας από τους καθοριστικούς όρους της εξουσίας και λειτουργεί σαν μηχανισμός τόσο διατήρησης όσο και αύξησης της εξαθλίωσης των σύγχρονων σκλάβων, προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι “διασυνδέσεις” και οι “έλεγχοι πλήρωσης” κρατικών φορέων και επιχειρηματιών του χώρου της υγείας, δεν ενισχύουν τις συνθήκες δουλείας κι εκμετάλλευσης, ότι δεν γίνονται για την διατήρηση του ελέγχου. Πάντως, οι εμπειρίες του παρόντος αλλά και του παρελθόντος βοούν.
Στην πραγματικότητα, αυτό ακριβώς γίνεται. Οι δυνάστες επιβεβαιώνουν την απόλυτη κυριαρχία τους πάνω στους ανθρώπους. Όσο για την «άρνηση αφαίρεσης μοσχευμάτων», αυτή μπορεί να ξεπεραστεί πολύ εύκολα, αφού είναι γνωστό πως οι εξουσιαστές έχουν στην διάθεσή τους άπειρα μέσα για να «παρακάμπτουν» την επιθυμία των υπηκόων. Για την δήθεν δωρεά δεν χρειάζεται να αναφερθούμε…
Θα ’λεγε κάποιος πως το κράτος επιθυμεί να κατοχυρώσει με κάθε τρόπο την απόλυτη δικαιοδοσία πάνω στα σώματα των υπηκόων του, γι’ αυτό και στο προσχέδιο προβλέπονται ποινές για οργανωμένες ομάδες που συμμετέχουν στη διακίνηση και εμπορία οργάνων.
Εκτός από την οικονομική «ανάπτυξη» του εμπορίου μελών του ανθρώπινου σώματος, της μίζας και των «οργανισμών αφαίρεσης» το κράτος αποβλέπει και σε μακροχρόνια οφέλη από τη μείωση του «κόστους νοσηλείας» με την μείωση αυτών που έχουν χρόνιες παθήσεις. Το κόστος νοσηλείας, για παράδειγμα, ενός ανθρώπου με ανάγκη για αιμοκάθαρση αυτόματα δύναται να μηδενιστεί με μια μεταμόσχευση. «Σκοτεινοί» παραμένουν οι τρόποι με τους οποίους αφαιρείται το μόσχευμα [βλέπε και σχετικό κείμενο εδώ], αλλά και οι διαδικασίες με τις οποίες θα διατίθεται και σε ποιους… Αλλά αυτά είναι του γνωστού παπά ευαγγέλιο.
Τώρα, πλέον, λύνονται οι απορίες όσων διαπίστωναν τις, κατά καιρούς, υπερβολικές τυμπανοκρουσίες από τα ΜΜΕ για μια μεταμόσχευση οργάνων, την ίδια στιγμή που οι κατεστραμμένες υπάρξεις από την εξουσιαστική βαρβαρότητα συνεχίζουν να γεμίζουν τα νοσοκομεία και τα νεκροτομεία.
Είναι ξεκάθαρο ότι το κράτος δεν κυριεύθηκε από κανενός είδους ανθρωπιστική κρίση αλλά επιβάλλει με πονηριά, πρόσθετους μηχανισμούς εξουσίας για την καλύτερη εφαρμογή της κυριαρχίας του.
Anarchy press gr 