«Να βγουν τα πόθεν έσχες των πολιτικών από το 1974 μέχρι σήμερα. Οι πολίτες είναι εξοργισμένοι. Οι προπηλακισμοί υπουργών και βουλευτών συνεχίζονται. Η κατάσταση έχει ξεφύγει, βρείτε κάποια λύση».
Αυτά και άλλα παρόμοια επαναλαμβάνουν οι συνήθεις δημοσιογράφοι, που πιάνουν τον «λαϊκό παλμό», που επικοινωνούν με τον «απλό κόσμο», που νιώθουν την κοινωνική αγανάκτηση έτσι όπως εκφράζεται ολοένα και πιο έντονα.
Τις προσπάθειές του «να κρατήσει τον κοινωνικό ιστό που τρίζει» εκφράζει και ο αρχιεπισκόπος Ιερώνυμος. Από κοντά και με ανεξάντλητο θράσος ακόμα και ο Παπανδρέου ξιφουλκεί εναντίον της τρόικας που «επιβουλεύεται» την γη και τα νησιά μας.!!!
Σκοπεύει μάλιστα να φέρει και νομοσχέδιο στην βουλή που να απαγορεύει την πώληση «δημόσιας γης», ενώ θα θέτει τους όρους της «αξιοποίησης» της.
Τι είπε το άτομο!!! Κάθε δήλωσή του είναι η αποθέωση της διγλωσσίας. Επειδή, όταν ο Γιωργάκης και η παρέα των εξουσιαστών, που τον περιτριγυρίζει και τον υποστηρίζει, λένε πως δεν θα γίνει κάτι, είναι παραπάνω από βέβαιο πως αυτό ΘΑ ΓΙΝΕΙ και μάλιστα με τους χειρότερους όρους.
Άλλωστε, αυτοί οι «όροι αξιοποίησης» παραπέμπουν σε δεκαετίες εκχωρήσεων, που ουσιαστικά μετά την πάροδό τους τίποτα δεν θα θυμίζει αυτό που υπάρχει τώρα, τόσο στη μορφή όσο και στο περιεχόμενο. Απλά, αυτό που συνηθίζεται να ονομάζεται «ξεπούλημα» τώρα το μετονομάζουν σε «αξιοποίηση».
Επειδή, όμως, τα διάφορα τερτίπια δεν φαίνεται να «πιάνουν», οι πρόθυμοι «θεράποντες ιατροί» δεν χάνουν τον καιρό τους. «Για να μην καεί η βουλή, βάλτε κάποιον φυλακή», προτείνουν.
Παλιό το κόλπο. Και ξεπερασμένο. Η στοχοποίηση των «ανέντιμων» για να αναδειχθούν οι «έντιμοι», για να «καθαρίσει» το πολιτικό «τοπίο» είναι η συνταγή που ως τώρα τους εξασφάλιζε την συνέχεια, και την πολιτική σταθερότητα, έθετε τους όρους με τους οποίους ξαναμοιραζόταν η εξουσιαστική πίττα και αναδιπλώνονταν οι κομματικοί σχηματισμοί, μηδενός εξαιρουμένου. Ένα τέτοιου είδους «καθάρισμα» είναι εύκολο να συνοδευτεί με την νομοθετική καθιέρωση και πρακτική εφαρμογή των «όρων αξιοποίησης», για τους οποίους όλοι οι πολιτικοί συμφωνούν, διαφωνώντας στις λεπτομέρειες.
Τα πράγματα έχουν αλλάξει; Αυτό είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο, χωρίς όμως κάτι τέτοιο να σημαίνει ότι ακόμα και σ’ αυτές τις δύσκολες, γι’ αυτούς, συνθήκες η κομματική ανασυγκρότηση δεν έχει ήδη δρομολογηθεί, με τις απαραίτητες συμμαχίες, συναινέσεις και ποικίλες συμφωνίες περί των ορίων της «κάθαρσης» και της αντιμετώπισης όσων θεωρούνται «καμένα χαρτιά»…
Anarchy press gr 