Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας με τον τίτλο «Κορμιά βασανισμένα, ψυχές βασανισμένες», παραμένουν έγκλειστοι σε γνωστά ή μυστικά μπουντρούμια στο Ιράκ 30.000 κρατούμενοι ανάμεσα τους γυναίκες και παιδιά.
Στα κολαστήρια αυτά βασανίζονται συστηματικά οι κρατούμενοι για να ομολογήσουν, ενώ δεκάδες δολοφονούνται. Τα κτήνη και οι γνωστοί εντολοδόχοι τους, που ευθύνονται γι’ αυτούς τους βασανισμούς και τις δολοφονίες, προχωρούν συστηματικά σε βιασμούς, σε απειλές βιασμού, σε μαστιγώσεις με καλώδια, ηλεκτροσόκ, καταιονισμό με μάνικες νερού, κρέμασμα από τους καρπούς ή από τα πόδια με το κεφάλι κάτω, σε κακοποιήσεις με χρήση τρυπανιού, ενώ συχνά με πλαστικές σακούλες που καλύπτουν το κεφάλι προκαλούν ασφυξία. Οι «ομολογίες» που αποσπώνται με αυτές τις θηριωδίες χρησιμοποιούνται για την καταδίκη των «τρομοκρατών», όταν και όποτε τελικά οδηγηθούν στα δικαστήρια.
Πριν λίγες ημέρες ο πρωθυπουργός του Ιράκ Νούρι αλ Μάλικι χαρακτήρισε «ψευδείς» τις καταγγελίες για την ύπαρξη μυστικών φυλακών στο Ιράκ, τις οποίες επισήμανε το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (HRW), καθώς όπως ισχυρίστηκε οι κρατούμενοι είναι «εγκληματικά στοιχεία, μέλη παραστρατιωτικών οργανώσεων, μέλη της Αλ Κάιντα και του κόμματος Μπαάθ» και ως εκ τούτου οι ιρακινές αρχές «δεν έχουν ανάγκη να κρατούν μυστικές τις φυλακές αυτές».
Φυσικά δεν μας κάνει κάποια εντύπωση ο κυνισμός που επιδεικνύει η μαριονέτα των ΗΠΑ ή καλύτερα για να είμαστε ακριβοδίκαιοι της «συμμαχίας των προθύμων», που συνεχίζει να ευθύνεται για το ματοκύλισμα, τους βασανισμούς, την πείνα και την εξαθλίωση εκατομμυρίων ανθρώπων στο Ιράκ. Ούτε βέβαια χρειάζεται κανείς να επιχειρηματολογήσει για την ύπαρξη ή την «αναγκαιότητα» των μυστικών φυλακών στο Ιράκ ή όπου γης.
Τα σύγχρονα Άουσβιτς είναι εδώ, όσο και αν ενοχλεί ο χαρακτηρισμός τους περιώνυμους καταγγέλλοντες για «αντισημιτισμό» όσων υιοθετούν παρόμοιους παραλληλισμούς. Και βέβαια είναι βολικό να εξυμνεί κανείς την δίκαιη εξέγερση των πεινασμένων στην Αίγυπτο, στην Αλγερία και την Τυνησία ή να αναφέρεται σε επικείμενες κοινωνικές εκρήξεις στην Υεμένη, για να υπερασπιστεί τις «απαραίτητες» δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και να ξεχνά ότι όλα αυτά τα καθεστώτα ήταν ιδιαιτέρως πρόθυμα να «φιλοξενήσουν» και να «περιποιηθούν» καταλλήλως τους κρατούμενους «τρομοκράτες», που οι στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ ή των υπόλοιπων κρατών που συμμετέχουν στην «συμμαχία των προθύμων», τους εμπιστεύονταν αναγνωρίζοντας την πείρα τους σε κάθε είδους θηριωδία εις βάρος κρατουμένων.
Τα Άουσβιτς είναι εδώ. Τα κληρονόμησαν οι «νικητές» αποδεικνύοντας ότι περίτρανα τόσες δεκαετίες αργότερα ότι από αυτή την σκοπιά δεν υπήρχαν «ηττημένοι» εξουσιαστές…
Anarchy press gr 