Μαστίγιο και καρότο. Ο «αμετροεπής» Πάγκαλος, ο μόνιμος υβριστής των «φοιτητών του κώλου», των «κοπριτών» δημόσιων υπαλλήλων, όσων δεν ψηφίζουν και πάει λέγοντας. Ο άνθρωπος που θα βγάλει τα κάστανα από την φωτιά για λογαριασμό της εξουσίας, που θα πετάξει χωρίς φιοριτούρες τον Οτζαλάν από την ελληνική πρεσβεία της Κένυα, που χωρίς χάσιμο χρόνου θα διατάξει … τον άνεμο να πάρει και να σηκώσει την σημαία από τα Ίμια.
Και από την άλλη ο μειλίχιος Παπανδρέου, συγκρατημένος (μέχρι νύστας) «κόσμιος» στις εκφράσεις του, μετρημένος στα λόγια του, «κοσμοπολίτης», εκπαιδευμένος στα χαμόγελα και τις χειραψίες με τους ισχυρούς, έτοιμος να πάρει εντολές, φερέγγυος στην γοργή εκτέλεσή τους.
Έσταζε μέλι, λοιπόν, για τους δημόσιους υπαλλήλους ο Παπανδρέου στην ομιλία του σε ημερίδα των ακολούθων τύπου του εξωτερικού. Το ελληνικό δημόσιο είπε «είναι γεμάτο από ανθρώπους που θέλουν και μπορούν να προσφέρουν οι οποίοι όμως, είτε απομονώνονται, είτε δεν καθοδηγούνται σωστά, είτε δεν ακούγονται όταν έχουν καινοτόμες ιδέες» για να τελειώσει τον πανηγυρικό του αποθεώνοντας τους λέγοντας «είστε οι θεματοφύλακες της συνέχειας του κράτους».
Γεμάτο κοπρίτες το δημόσιο ο ένας, γεμάτο από δουλευταράδες κατά τον δεύτερο που, όμως, μένουν ανεκμετάλλευτοι. Μήπως από τους «κοπρίτες» τους προϊσταμένους τους, μήπως από τους κοπρίτες τους πολιτικούς που τους διόρισαν, ποιος κοπρίτης φταίει, διάολε, επί τέλους;
Έτσι, όχι μόνο δεν είναι κοπρίτες οι δημόσιοι υπάλληλοι ή τουλάχιστον οι περισσότεροι, αλλά είναι «θεματοφύλακες της συνέχειας του κράτους». Αυτό τώρα κάτι μας θύμισε. Και γιατί να το κρύψουμε άλλωστε πρόκειται για εκείνο το μητσοτακέικο αν θυμόμαστε καλά που έλεγε ότι οι αστυνομικοί είναι το κράτος.
Πού αποσκοπεί ο ένας και πού άλλος; Κατ’ αρχήν να ξεκαθαρίσουμε για μιαν ακόμα φορά ότι δεν πρόκειται για κάποια πρωτοβουλία του «θερμοκέφαλου» Παγκάλου που παραβαίνει την γραμμή του «γλυκύτατου» Παπανδρέου. Ούτε πρόκειται για τον κακό λύκο και την Κοκκινοσκουφίτσα ή τη Χιονάτη και τον γρουσούζη νάνο.
Σε μια στιγμή που οι πολιτικοί όπου και αν εμφανίζονται δέχονται κάθε είδους επιθέσεις από εξοργισμένους ανθρώπους κάθε ηλικίας, ο Πάγκαλος επιτέθηκε τρίζοντας τα δόντια όχι μόνο στους «κοπρίτες» δημόσιους υπαλλήλους αναζητώντας κοινωνικές συμμαχίες και αποδοχή των «σκληρών αλλά πραγματικών» λεγομένων του, αλλά στους πάντες, κάτι που φάνηκε ολοφάνερα όταν έσκουζε ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε».
Ο Πάγκαλος, λοιπόν, σάλπισε την αντεπίθεση για λογαριασμό του συνόλου του στριμωγμένου πολιτικού του προσωπικού που διαχειρίζεται τις κρατικές υποθέσεις.
Ο Παπανδρέου από την πλευρά σφύριξε την λήξη της αντεπίθεσης, αφού οι σφαλιάρες ή η απειλή για σφαλιάρες δεν μπορεί να διαρκεί για πάντα και κάποια στιγμή θα δώσει την θέση της στους επαίνους και στις πολιτικάντικες τεχνικές.
Το κόλπο λοιπόν έπιασε; Θα το δείξει η αυτοψία…
Anarchy press gr 