«Παχύδερμο» συνηθίζει ο «λαουτζίκος» να αποκαλεί εκείνον που επιδεικνύει αναισθησία απέναντι σε μια κατάσταση, σε μια πράξη ή συμπεριφορά που απαιτεί μια άμεση αντίδραση ή την έντονη έκφραση ενός συναισθήματος.
Ο Πάγκαλος με την τελευταία του δήλωση περί μνημονίου –που αποτελεί όπως ισχυρίστηκε με πομπώδες ύφος «ευκαιρία και ευτυχία για τον τόπο»–, διεκδικεί δικαίως τον ως άνω χαρακτηρισμό. Σίγουρος (;) για την εξουσιαστική του θέση και αλαζόνας, ο εδώ και δεκαετίες εκ των βασικών κρατικών αξιωματούχων, ευθυνόμενος ατομικά και συλλογικά για την δεινή θέση, που έχουν περιέλθει τόσοι και τόσοι άνθρωποι, συνεχίζει να απαξιώνει την αγωνία τους, συνεχίζει να προκαλεί, επιτιθέμενος δις με αυτόν τον τρόπο όλους εκείνους που δεν λένε με τίποτα να …ευτυχήσουν.
Καταλαβαίνουμε εκτός των άλλων την σκοπιμότητα που εξυπηρετεί για τα εξουσιαστικά συμφέροντα τραβώντας επάνω του τα έστω αρνητικά φώτα της «δημοσιότητας».
Κατανοούμε, ακόμη, το βάρος της «μοναχικής» και μάλιστα επιθετικής υπεράσπισης του μνημονίου που σηκώνει ο «πολύς» αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, καθ’ ότι ο χρόνος πρέπει να «παγώσει» πάση θυσία και οι κοινωνικές αντιδράσεις να καθηλωθούν με κάθε τρόπο.
Αν καταλάβαμε, λοιπόν, καλά πρέπει να παραδεχθούμε ότι το μνημόνιο είναι για το «καλό μας» και να κάνουμε υπομονή.
Αν καταλάβαμε καλά όσοι δυσανασχετούν, όσοι δεν είναι διατεθειμένοι να υπομείνουν, είναι είτε ψυχικά άρρωστοι είτε «ύποπτοι» για συμμετοχή σε κάποια «μεγάλη αντεθνική συνωμοσία»…
Αυτό, όμως, που δεν καταλαβαίνει ο κάθε Πάγκαλος και το σινάφι του είναι ότι το ποτήρι της κοινωνικής οργής αν δεν έχει, ακόμα, ξεχειλίσει, θα ξεχειλίσει γρήγορα.
Είθε εκείνη την ώρα η οργή να χαρακτηρίζεται από το ήθος και τότε θα βρεθούν οι τρόποι να γκρεμιστούν όλα τα γεφύρια της επιστροφής στα μετερίζια της κάθε εξουσίας…
Anarchy press gr 