Τον περασμένο Μάρτιο η Ισραηλινή εφημερίδα Haaretz σε άρθρο της ανέφερε πως τον Ιανουάριο η κυβέρνηση των ΗΠΑ υπέγραψε συμβόλαιο με την «Superior Maritime Services» για την αποστολή και μεταφορά 387 διατρητικών βομβών (οι γνωστές «bunker-busters») στο νησί Diego Garcia στον Ινδικό ωκεανό, για χρήση τους σε ενδεχόμενη επίθεση στο Ιράν. Οι βόμβες αυτές έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί στον πόλεμο του Κόλπου για την καταστροφή ενισχυμένων υπόγειων καταφύγιων.
To Diego Garcia είναι βρετανική περιοχή 1.000 μίλια νότια της Ινδίας και χρησιμοποιείται ως αεροπορική βάση των ΗΠΑ από το 1971.
Η Haaretz επίσης αναφέρει σχόλιο του Dan Plech, διευθυντή του Κέντρου Διεθνών Σπουδών και Διπλωματίας στο πανεπιστήμιο του Λονδίνου, πως «προσανατολίζονται στην ολοκληρωτική καταστροφή του Ιράν… Τα βομβαρδιστικά των ΗΠΑ είναι έτοιμα σήμερα να καταστρέψουν 10.000 στόχους στο Ιράν εντός λίγων ωρών… Η δύναμη πυρός των ΗΠΑ στην περιοχή έχει τετραπλασιαστεί από το 2003 και με επιταχυνόμενους ρυθμούς υπό την προεδρία Ομπάμα».
Οι αναφορές για επικείμενη επίθεση στο Ιράν έχουν πολλαπλασιαστεί κατά το τρέχον έτος, αλλά το θέμα είναι πως πολλές από αυτές εντάσσονται σ’ ένα κλίμα ευρύτερου ψυχολογικού πολέμου, κάνοντας πολλές φορές δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς την πραγματικότητα από την προπαγάνδα. Οι αναφορές της Haaretz πάντως αξίζουν μνείας, μιας και αποτελεί την εφημερίδα που απευθύνεται στα περισσότερο ελιτίστικα και μεγαλύτερου μορφωτικού επιπέδου τμήματα της κοινωνίας του Ισραήλ.
Το μέγεθος του ψυχολογικού πολέμου αλλά και της παραπληροφόρησης αναδεικνύει εκτός των άλλων και την τεράστια δυσκολία του εγχειρήματος, το οποίο όμως οι δυτικές δυνάμεις, έχοντας αποφασίσει να το αναλάβουν, δημιουργούν προσεκτικά, χρόνο με το χρόνο τις πολιτικές και στρατιωτικές συνθήκες που θα επιτρέψουν κάποια στιγμή την εκδήλωση μιας τέτοιας επίθεσης. Και η δυσκολία έγκειται στο γεγονός πως μια σύρραξη στο Ιράν είναι σχεδόν απίθανο να έχει τοπικό χαρακτήρα. Στην πραγματικότητα, δεν θα έχει απομείνει, τότε, περιοχή από τις ακτές του Ισραήλ έως τα σύνορα της Κίνας που να μην βρίσκεται σε πόλεμο. Η σύρραξη αρχίζει, τότε, να αποκτά χαρακτηριστικά παγκόσμιου πολέμου.
Ενός πολέμου που από τον Ομπάμα, μέχρι τον Μεντβέντεφ και τον Κάστρο εκφράζονται ισχυρισμοί πως μπορεί να εξελιχθεί σε πυρηνικό πόλεμο. Ξαφνικά άρχισαν όλοι να αναφέρουν δημόσια την προοπτική ενός πυρηνικού πολέμου σαν να πρόκειται για στραγάλια… Ας θυμηθούμε όμως πως το Ρώσικο πυρηνικό δόγμα υιοθετεί την χρήση πυρηνικών όπλων όχι μόνο για την προστασία της Ρωσίας αλλά και των «συμμάχων» της, χωρίς να διευκρινίζεται ποιοί ακριβώς είναι αυτοί. Ας θυμηθούμε, επίσης, πως οι Ρώσοι κατά τη διάρκεια της επίθεσης της «Συμμαχίας των Προθύμων» στο Ιράκ το 2003, πραγματοποιούσαν ασκήσεις πυρηνικού πολέμου με στόχο την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, αναγνωρίζοντας εμμέσως πλην σαφώς πως ένας από τους τελικούς στόχους της επέκτασης του πολέμου στην Ασία είναι και οι ίδιοι…
Ενός πολέμου που το αποτύπωμά του το βλέπουμε παντού σε πολιτικές και στρατιωτικές ενέργειες που υφίστανται σε όλα τα μήκη του πλανήτη και μπορούν να απελευθερωθούν στην περίπτωση μιας επίθεσης στο Ιράν. Από την ολοένα αναβαθμιζόμενη παρουσία των Ρώσικου ναυτικού στη Μεσόγειο και την αναβάθμιση της Ρώσικης βάσης στη Συρία. Από τις στρατιωτικές ασκήσεις Αμερικανών και Κινέζων στη θάλασσα της Ιαπωνίας και της Κίνας, Από τον ολοένα αυξανόμενο εξοπλισμό από πλευράς ΗΠΑ των γειτόνων της Κίνας (Ταϊβάν, Βιετνάμ, Ταϋλάνδη). Από την ολοένα αυξανόμενη ένταση και ρητορική με τη Βόρειο Κορέα. Από την προσφορά διέλευσης Ισραηλινών αεροσκαφών στον εναέριο χώρο της Σαουδικής Αραβίας. Από την εμπλοκή Ιρανών και Σύριων σε επιθέσεις στο Ιράκ. Από τους πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς της Χεσμπολάχ που απειλούν το μεγαλύτερο μέρος του Ισραήλ.. Από τις κυρώσεις που έχουν επιβληθεί στο Ιράν που παραδοσιακά αποτελούν το πρώτο βήμα ενός πολέμου. Από την τοποθέτηση της Τουρκίας έναντι του Ισραήλ με τα συμβάντα του «Στολίσκου της Ελευθερίας» και την εσπευσμένη (σε χρόνο ρεκόρ) προσέγγιση και συνεργασία Ελλάδας – Ισραήλ. Παντού μπορούμε να αναγνωρίσουμε γεγονότα που εκτός των άλλων πολλών παραμέτρων τους, σχετίζονται και με ενδεχόμενο πόλεμο στο Ιράν.
Άλλωστε η τακτική της σταδιακής διάχυσης του πολέμου στην Ασία είναι συστηματική. Ο Μπους, ο νεώτερος, μπήκε στο Αφγανιστάν, ο Ομπάμα (τιμώντας το βραβείο Νόμπελ ειρήνης που του αποδόθηκε) τον επέκτεινε και στο Πακιστάν το οποίο τείνει προς «Βαλκανιοποίηση» μέσα στα επόμενα χρόνια, με τους Αμερικανούς ενίοτε να πριμοδοτούν τους «εχθρούς» τους, δηλαδή τους Ταλιμπάν. Και, μία από τις φυλές που συναποτελούν το Πακιστάν να είναι διαιρεμένη ανάμεσα στο Πακιστάν και στο νότιο-ανατολικό Ιράν, όπου υφίστανται ένοπλες αποσχιστικές ομάδες.
Και κυρίως, όταν αναφερόμαστε στον πόλεμο, ας μην ξεχνάμε την δυναμική της επιβεβλημένης και σχεδιασμένης κοινωνικής καταλήστευσης και εξαθλίωσης και αναδόμησης της κυριαρχίας μέσω της «οικονομικής κρίσης» και της αναβάθμισής της σε «νομισματική κρίση» που αναμένεται να βαθύνει ακόμη περισσότερο και σύντομα. Μια Ασία βυθισμένη στον πόλεμο, μια Αφρική καθημαγμένη από Αμερικάνους, Ευρωπαίους, Ρώσους και Κινέζους, μια Δύση να τρώει τις σάρκες της στον κυκεώνα της αποπροσανατολιστικά ονομαζόμενης οικονομικής «κρίσης».
Αν δούμε έτσι απλά αυτήν την εικόνα, δε μοιάζει πολύ ταιριαστή; Το ένα χέρι νίβει τ’ άλλο κι όλα μαζί το πρόσωπο…
Θόδωρος
Anarchy press gr 