Αεροδρόμιο Ελληνικού: η χίμαιρα του μητροπολιτικού πάρκου και οι σχεδιασμοί των κρατιστών

Ή αλλοιώς,

Πώς θα αφαιρέσουν οποιαδήποτε δυνατότητα αυτάρκειας από τη πόλη φυλακή που δεν σχεδίασαν τυχαία

Το περίφημο μνημόνιο που υπέγραψε ο Γιωργάκης με το κράτος του Κατάρ, στο οποίο όπως αφήνουν να διαρρέεται στις φυλλάδες ότι υπάρχει παραχώρηση του κρατικού αεροδρομίου του Ελληνικού. Συμπεριλαμβάνεται στη παραχώρηση  και η παραλιακή ζώνη με τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις του Αγ. Κοσμά (μαρίνες, οικήματα, γήπεδα) μαζί με τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις και τα κτίρια που βρίσκονται μέσα στο αεροδρόμιο Ελληνικού, με σκοπό την δημιουργία επένδυσης που θα περιλαμβάνει μαρίνες, καζίνο, ξενοδοχειακές μονάδες, και κέντρα διασκέδασης κλπ. και στάθηκε αφορμή για να αρθρώσουν αντιπολιτευτικά και προεκλογικό λόγο οι διάφοροι υποψήφιοι περιφερειάρχες του Καλλικράτη, και να κατατεθούν ερωτήσεις στη βουλή σχετικά με την σχεδιαζόμενη επένδυση.

Γενικά υπήρξε μια αναμπουμπούλα και μια αναταραχή, ιδιαίτερα σε αυτούς που ασχολούνται με κινήσεις πολιτών, κινήματα πόλης  και με τους υποψήφιους του Καλλικράτη. Έτοιμοι δήλωσαν να πετάξουν τους εμίρηδες και τα σχέδια τους στη θάλασσα, να υψώσουν την σημαία της αντίστασης, προκειμένου να γίνει πραγματικότητα η χίμαιρα του μητροπολιτικού πάρκου στο αεροδρόμιο του Ελληνικού και άλλα πολλά και ηρωικά.

ΤΙ ΘΕΛΟΥΝΕ ΚΑΙ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΝΕ;

«We need global governance. Global financial governance and we need it fast!» (Χρειαζόμαστε παγκόσμια διακυβέρνηση, παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση και τη χρειαζόμαστε γρήγορα!) [Γιώργος Ανδρέα Παπανδρέου, από το βήμα του συνεδρίου του Economist στις 29 Απριλίου 2010].¹

Τάδε έφη λοιπόν ο Giorgos (στη μητρική του γλώσσα) λίγες μέρες πριν υπογραφεί το μνημόνιο με το ΔΝΤ. Και αν αυτός μοιάζει περισσότερο με παπαγαλάκι που ψελλίζει το μάθημά του, κάποιος άλλος κυρίαρχος (σε καλύτερη θέση από τον ίδιο) μας το είχε κάνει περισσότερο λιανά, λίγους μήνες πριν. Τον Ιούλιο του 2009 στη συνάντηση του G8 στην Ιταλία, ο πρόεδρος της Ρωσίας, Μεντβέντεφ, παρουσίασε στους δημοσιογράφους ένα υπόδειγμα νομίσματος ως υπερεθνικού παγκόσμιου νομίσματος που σκοπός του θα ήταν να υποκαταστήσει το δολάριο ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα. «Εδώ είναι», είπε ο Μεντβέντεφ, «μπορείτε να το δείτε και να το αγγίξετε».²

Σήμερα καθημερινά ακούμε για την «κρίση του ευρώ» και τη συνεχή του πτώση έναντι του δολλαρίου που τείνει σταδιακά να καταστήσει (και μάλλον θα καταστήσει) την Ευρωζώνη παρελθόν. Η εύκολη ανάγνωση αυτής της εξέλιξης παραπέμπει συνήθως σε πόλεμο από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού (αχ αυτός ο αντι-αμερικανισμός των φιλο-ευρωπαϊστών!). Αυτό που δεν ακούμε είναι πως ταυτόχρονα πληθαίνουν οι αναφορές που θεωρούν και το δολάριο «τελειωμένη υπόθεση» καθώς, παγκοσμίως, οι κυβερνήσεις (πρωτοστατούσης της Κίνας, μέχρι πρότινος πρώτου πιστωτή των ΗΠΑ αλλά όχι πλέον) ξεφορτώνονται δολάρια. Και επί πλέον αυξάνουν τα αποθέματά τους σε SDRs (Special Drawing Rights) που ουσιαστικά είναι αποθεματικό νόμισμα (όχι σε υλική μορφή) του ΔΝΤ.³