Από τις κορυφαίες στιγμές της σουρεαλιστικής φαρσοκωμωδίας με φόντο τους λιγοστούς τουρίστες που περίμεναν να επιβιβαστούν προς αναχώρηση σε κάποιο από τα κρουαζιερόπλοια στο λιμάνι του Πειραιά.
Οι τουρίστες και όσοι τυχεροί περαστικοί περνούσαν κατά τις οκτώ το πρωί της 1ης Ιούνη από την Ακτή Ξαβερίου είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν, εντελώς δωρεάν, ένα “θέαμα δρόμου” που σκηνοθετεί η ίδια η ζωή, όταν έχει κέφια και προπάντων μια παιχνιδιάρα διάθεση για “ταξικό πόλεμο”.
Από την μία, σύσσωμος ο “εμπορικός κόσμος” του Πειραιά είχε κατέβει για να κατευοδώσει τους τουρίστες όπως η μάνα τον μονάκριβό γιό της που φεύγει στα ξένα. Δεν ήταν όμως μόνοι ούτε κατέβηκαν με άδεια χέρια. Και τι καλύτερος τρόπος για να αποχαιρετήσεις κάποιον δικό σου άνθρωπο από τραγούδια και χορούς και λουλουδοπόλεμο. Ένα κρητικό μουσικό-χορευτικό συγκρότημα είχε επιστρατευθεί για αυτό τον “ιερό” σκοπό. Και ενώ τα “κοπέλια” έδιναν τον καλύτερο εαυτό τους και τα στιβάνια έβγαζαν σπίθες στο ρυθμό του πεντοζάλη, οι εκπρόσωποι εμπόρων και τουριστικών επιχειρήσεων έραιναν με λουλούδια τους τουρίστες με παραινέσεις “Να μας ξανάρθετε! Να μας ξανάρθετε!”
Δυστυχώς όμως γι’ αυτούς, οι συμπαθέστατοι έμποροι δεν έπαιζαν μόνοι στο γήπεδο. Απέναντι τους το ηρωικό ΠΑΜΕ, “ο φόβος και ο τρόμος του κεφαλαίου”, είχε από νωρίς παραταχθεί στο λιμάνι. Τα εργατικά στρατεύματα είχαν αναπτυχθεί αθόρυβα αποκλείοντας τις δυο εισόδους του λιμανιού και εμποδίζοντας με αυτό τον τρόπο την …αναχώρηση των τουριστών.
Όπως καταλαβαίνετε, η εύθραυστη σιγουριά των εκπροσώπων του κεφαλαίου δεν άργησε να θρυμματιστεί από την ντουντούκα που –ώ του θαύματος– άρχισε να μεγαλώνει και να θεριεύει και να τα ρουφάει όλα, μαντινάδες και πεντοζάλες, τουρίστες και έμπορες.
Η μάχη στην αγριοφωνάρα ήταν πέρα για πέρα άνιση: Ποιός μπορεί να τα βάλει με την ντουντούκα του ΠΑΜΕ; Όλος ο Πειραιάς κλονίστηκε από τα συνθήματα της εργατιάς, η θάλασσα ανατρίχιασε, τα καράβια στέναξαν και δεν ήταν λίγοι οι ναυτεργάτες που δάκρυσαν…
Μην έχοντας άλλο όπλο, οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου άρχισαν τις εχθροπραξίες πετώντας λουλούδια στους κακοτράχαλους και ξεροψημένους από την αλμύρα, αγωνιστές του ΠΑΜΕ και όπως ήταν το κλίμα ήδη τεταμένο, ο λουλουδοπόλεμος γενικεύτηκε με απροσδόκητες διαστάσεις. Οι λιγοστοί μπάτσοι που είχαν διαταγή να επιβλέπουν την ομαλή επιβίβαση των τουριστών τα είχαν κυριολεκτικά χαμένα. Έρχονται στιγμές που ο σουρεαλισμός μπορεί να αχρηστεύσει και τον πιο δολοφονικό στρατό.
Απορροφηθήκαμε όμως με την ταξική Ιλιάδα και παραλίγο να ξεχάσουμε τους τουρίστες! Αυτοί αφού ξεπέρασαν το πρώτο σοκ, ενθουσιάστηκαν τόσο πολύ που δεν ήθελαν να φύγουν. Φυσικά χειροκροτήθηκαν θερμά όλοι, πρωταγωνιστές και κομπάρσοι και μια ακόμα παράσταση έλαβε τέλος.
Άλλωστε η σκυτάλη της “επίθεσης φιλίας” είναι στα σίγουρα χέρια της χιλιοταξιδεμένης Μάγιας Τσόκλη που είδε πολλών “ανθρώπων άστεα” μέσα από τις εκπομπές του κρατικού καναλιού. Το νέο τουριστικό υπερόπλο του κράτους έγιναν οι αγνές και δροσάτες μαθήτριες των σχολείων του Πειραιά που με τα απαλά χεράκια τους έσπευσαν να μοιράσουν δώρα στους Ξένους. Ένα μοντέλο που εφαρμόζεται με επιτυχία σε όλο τον Ειρηνικό Ωκεανό όταν καταφθάνουν τουρίστες ή αμερικανικά στρατεύματα…
Η εξαθλίωση των ναυτεργατών πάει χέρι-χέρι με την γιγάντωση της εφοπλιστικής ισχύος που διαθέτει άπειρα μέσα εκβιασμού, προπαγάνδας και εξαγοράς συνειδήσεων. Και η απελπισία των σύγχρονων σκλάβων στα πλωτά κάτεργα γίνεται ακόμα μεγαλύτερη όταν είναι υποχρεωμένοι να φιλήσουν το χέρι της εφοπλιστικής μαφίας ή να στρατευτούν στον κωμικό κομματικό στρατό, για μια θέση στον πάγκο της γαλέρας. Όμως για το τελευταίο θα επανέλθουμε και μάλιστα σύντομα…
Anarchy press gr 