Εξέγερση στις φυλακές στη Γένοβα, δύο φρουροί τραυματίες

Εξέγερση στις φυλακές της Γένοβας έγινε προχθές το βράδυ. Οι κρατούμενοι του δεύτερου ορόφου στον πρώτο τομέα των φυλακών Marassi ξεσηκώθηκαν βίαια και έβαλαν φωτιά σε έπιπλα και σεντόνια. Επτά άτομα οχυρώθηκαν μέσα σε ένα κελί. Οι φύλακες επενέβησαν βίαια και μόνο έτσι αποκαταστάθηκε ητάξη. Δύο φρουροί τραυματίστηκαν. Τις προηγούμενες μέρες παρόμοιες διαμαρτυρίες έγιναν σε φυλακές στη Νοβάρα, Πάντοβα, Βιτσέντζα και στις φυλακές Σαν Βιτόρε στο Μιλάνο…

Δημοσιεύθηκε από τον Αναρχικό Πυρήνα ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

«ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ… ΑΛΛΑ ΘΑ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΠΕΤΡΕΣ». ΚΑΙ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥ-ΓΙΩΡΓΑΚΗ!!!

Δεν σταματάει, λοιπόν, να επαναλαμβάνει ο ντόπιος διοικητής μιας ακόμη επαρχίας του ΔΝΤ, της ΕΕ και της ΕΚΤ, ότι αυτός και το σινάφι του δεν είναι παρά «αντιεξουσιαστές στην εξουσία», που δεν ήρθαν για να «στρογγυλοκαθίσουν», αλλά για να αλλάξουν την χώρα. Καλεί μάλιστα και τα υπόλοιπα κόμματα να συστρατευτούν για την «ανασυγκρότηση» της χώρας, γιατί όπως ανησυχεί «αν δεν βάλουμε τάξη στην πατρίδα μας θα μας πάρουν όλους με τις πέτρες».

Το ότι ο Γιωργάκης με τα απομεινάρια του «κινήματος» και με τους γιάπηδες τύπου Γερουλάνου και Παμπούκη που έχει συλλέξει, δεν πρόκειται να στρογγυλοκαθίσουν για πολύ στις πολυθρόνες της εξουσίας, δεν χρειάζεται και πολύ μυαλό για να το καταλάβει κανείς. Ότι θα φύγουν, όχι απλά νύχτα, αλλά στην κυριολεξία κλωτσηδόν και με τις πέτρες, επίσης είναι κάτι που όλοι γνωρίζουν, όλοι είναι βέβαιοι γι’ αυτό. Απλά, το μόνο άξιο απορίας είναι με πόσες κλωτσιές θα φύγουν…

Η κοινωνική οργή, λοιπόν, όχι μόνο δεν εκτονώνεται με την επιχείρηση «αυτοκάθαρση του πολιτικού συστήματος», αλλά ολοένα και μεγαλώνει. Επειδή δεν είναι εύκολο να ξεγελαστεί κάποιος και να πιστέψει ότι διεφθαρμένοι είναι ορισμένοι πολιτικοί, ότι αυτοί που τους κάλυπταν είναι μόνο ορισμένοι δημοσιογράφοι, ότι στην τελική «θαμώνες του κλαμπ», που έκλεβε και έτρωγε με χρυσά κουτάλια ήταν λίγοι και εκλεκτοί. Το σύνθημα, άλλωστε, «να καεί, να καεί το μπουρδέλο η βουλή» σ’ αυτή την κοινωνική πεποίθηση βασίζεται, ότι δηλαδή «όλοι οι πολιτικοί είναι ίδιοι, δεν έχουν καμία διαφορά μεταξύ τους, όλα τα κόμματα είναι εξ ίσου συνυπεύθυνα, αφού ανεξαρτήτως της επιρροής τους αποτελούν οργανικό κομμάτια του ίδιου συστήματος».

Και βέβαια ματαιοπονούν όσοι κινδυνολογούν ότι τα συνθήματα αυτά ή ακόμα περισσότερο η υλοποίησή τους δεν θα αποφέρουν παρά αυταρχικότερες «λύσεις» δείχνοντας την γειτονική Ιταλία και τον Μπερλοσκούνι ή θυμίζοντας τις «μέρες των συνταγματαρχών». Ο κόσμος νιώθει σαν στυμμένη λεμονόκουπα, δεν περιμένει τίποτα, δεν έχει καμία ελπίδα ότι θα πάρει έστω και ένα ψίχουλο αν κινητοποιηθεί.

Άνθρωποι που δούλευαν μια ζωή και πληροφορούνται ότι θα ξεπληρωθούν γι’ αυτό με ένα πενιχρό επίδομα βοηθείας.

Άνθρωποι που παραμυθιάστηκαν κάποτε από τα δικαιώματα και τα κεκτημένα που τους υπόσχονταν τα αριστερά κόμματα και τα συνδικάτα ως κίνητρα για διεκδικητικούς αγώνες.

Άνθρωποι που πληροφορούνται ότι μπαίνουν στα εργασιακά «ράφια» σαν μεταχειρισμένα και αχρείαστα πλέον γρανάζια ενός «συστήματος», που τους ρούφηξε το μεδούλι.

Άνθρωποι που δεν πρέπει να πιστέψουν και δεν πιστεύουν ότι οι ζωές τους οι ίδιες χρεοκόπησαν, ότι είναι αυτοί υπεύθυνοι έστω και στο παραμικρό γιατί το κράτος είναι «υποχρεωμένο» ουσιαστικά να καταργεί τις συντάξεις.

Άνθρωποι που μπορούν και ήδη πιστεύουν ότι μπορεί να υπάρχει «επόμενη μέρα» χωρίς κόμματα και πολιτικούς, χωρίς κοινοβούλια και εξουσιαστές, χωρίς πλούσιους και φτωχούς, χωρίς δικαστές και φυλακισμένους.

Άνθρωποι που δεν έχουν να φοβηθούν, πλέον, τίποτα…

Δημοσιεύθηκε από την Συσπείρωση Αναρχικών