Σε δημοσκόπηση για λογαριασμό του Σκάι από την Public Issue, καταγράφεται πλέον πεντακάθαρα η απαξίωση της πολιτικής και η οργή των καταπιεσμένων. Σε τηλεφωνική έρευνα που διενεργήθηκε μεταξύ 3 και 8 Μαρτίου σε 1006 ανθρώπους από 18 ετών και πάνω προέκυψαν τα παρακάτω αποτελέσματα:
Στο σύνολο των ερωτηθέντων 53% δεν σκοπεύει να ψηφίσει ή δηλώνει ότι θα ρίξει λευκό/άκυρο, το υπόλοιπο 47% των ερωτηθέντων, που φέρονται ως ψηφοφόροι των κομμάτων στις προηγούμενες εκλογές, δηλώνουν ότι θα απέχουν ή ότι θα ρίξουν λευκό ή άκυρο σε ποσοστό 20% για τους ψηφοφόρους της ΝΔ, 17% για τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, 3% αντίστοιχα για ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑΟΣ και 1% για τα υπόλοιπα. Από τον Οκτώβρη του 2009 που έγιναν οι εκλογές αυτό το ποσοστό έχει αυξηθεί από το 8% στο 23% για τους ψηφοφόρους των κομμάτων.
Στους ίδιους ερωτώμενους η προσδοκία για κοινωνικές συγκρούσεις αγγίζει το 85% για το μήνα Μάρτη και παρουσιάζει αύξηση 18% από τον Γενάρη. Επίσης σε ποσοστό 66% και 79% ανέρχεται η δυσαρέσκεια από κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και αντιπολίτευση ΝΔ. Ενώ ένα ποσοστό 48% θεωρεί ακατάλληλες τις μονοκομματικές διακυβερνήσεις, αλλά και την περίπτωση συνεργασίας Πασοκ -ΝΔ.
Οι άμεσα ενδιαφερόμενοι από τις απώλειες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΛΑΟΣ δεν επωφελούνται απολύτως τίποτα. Αντίθετα καταβαραθρώνονται με ακόμα -2% αμφότεροι στις θετικές γνώμες για τα κώμματα, ενώ αντίστοιχα το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ χάνουν -7% και -9%. Κάτι λίγο στις θετικές γνώμες για αυτό το μήνα τσιμπάει το ΚΚΕ
Η δημοτικότητα των αρχηγών πιάνει πάτο με μείωση -6% για τον Γιωργάκη που το Φλεβάρη ήταν στο 72% ενώ τώρα στο 66%, μείωση -13% για τον Σαμαρά, -2% για τον Τσίπρα. Η Παπαρήγα τσιμπάει +1%, ενώ ο Καρατζαφέρης παραμένει σταθερός.
Χωρίς να δείχνουμε κανενός είδους αποδοχή και εμπιστοσύνη σ’ αυτά τα εργαλεία του συστήματος, που συνήθως χρησιμοποιούνται για να το διορθώνουν, να το ενισχύουν και να επισημαίνουν τα «κακώς κείμενα» και τους κινδύνους που διατρέχουν οι κρατούντες, δεν μπορούμε να μην διαπιστώσουμε πως κατά τα φαινόμενα πάνε στο βρόντο οι εκκλήσεις για στήριξη της κυβέρνησης με τη νωπή «λαϊκή εντολή». Χαμένος κόπος και οι προτροπές για την ανάγκη «εθνικής σύμπνοιας», ώστε να βγει δήθεν χώρα από την υποτιθέμενη εντατική.
Καιρός να δείξουμε, λοιπόν, κι εμείς, ότι η μόνη σύμπνοια που χρειάζεται, είναι εκείνη που θα κάνει μπορετό να τινάξουν οι σκλάβοι τον ζυγό της καταπίεσης του κράτους και των αφεντικών. Επειδή φαίνεται πως τα παραμύθια τους δεν έχουν πέραση. Κι αυτό θα πρέπει να μας κάνει περισσότερο αισιόδοξους και αποφασιστικούς, στο δρόμο για ένα λεύτερο και δημιουργικό σήμερα και αύριο…
Anarchy press gr 