Με άγριους ξυλοδαρμούς και διαπόμπευση των τοξικοεξαρτημένων δεκαπέντε ή είκοσι άτομα, που επαγγέλλονται «θαμώνες» της πλατείας Εξαρχείων επανέλαβαν «εκκαθαριστική» επιχείρηση, όπως και αρκετές φορές στο παρελθόν. Αυτή τη φορά, επί ημέρες, ορισμένα άτομα απ’ αυτούς εφοδιασμένα με καρτέλες αυγών ανέβαιναν σε ταράτσες πολυκατοικιών και από εκεί σημάδευαν με αυγά τους τοξικοεξαρτημένους, που βρίσκονταν στην πλατεία.
Αυτό ακριβώς επανέλαβαν και χθες (2 Μαρτίου) προτού προχωρήσουν (το απόγευμα) σε μια ακόμα επιχείρηση «σκούπα» εναντίον των «μιασμάτων» από την πλατεία Εξαρχείων. Ο άγριος ξυλοδαρμός συνοδευόταν επίσης από απειλές του είδους την «επόμενη φορά θα σας κάψουμε»!!! Στόχος, λοιπόν, δεν ήταν μόνο η εκδίωξη των τοξικοεξαρτημένων, αλλά η διαπόμπευσή τους, ο εξευτελισμός τους.
Παρευρισκόμενοι, που προσπάθησαν να σταματήσουν ξυλοδαρμό μιας τοξικοεξαρτημένης, άκουσαν άναυδοι ότι αυτή δεν είναι γυναίκα για να την λυπηθούν… Αυτή τη φορά, μάλιστα, η βιασύνη φαίνεται είναι τέτοια ώστε δεν επιστρατεύθηκαν καν παλαιότερα πολιτικά φτιασίδια, κάτι που φανερώνει άλλωστε και η σύνθεση των «εκκαθαριστών».
Τόσο τα πογκρόμ, όσο και κάθε πρακτική διαπόμπευσης έχουν μια ιδιαίτερη θέση στην ιστορία της βαρβαρότητας και του ρατσισμού που έχει επιδείξει κάθε εξουσία σε κάθε τόπο, σε κάθε εποχή. Οι θλιβερές δικαιολογίες ότι δήθεν μόνο έτσι χτυπιέται το πρεζεμπόριο ή ότι η «εγκληματικότητα» έχει ανέβει στα ύψη στην περιοχή παραμένουν και θα παραμένουν απλά θλιβερές.
Στο Βυζάντιο διαπομπεύονταν σε πλατείες και δρόμους οι κλέφτες, οι θεωρούμενοι δειλοί, οι μέθυσοι, οι μοιχοί, οι στιγματισμένοι ως
προδότες και άλλοι. Η διαπόμπευση συμπεριελάμβανε χτυπήματα, αλλά και το κούρεμα, μια άκρως εξευτελιστική διαδικασία που διασώθηκε άλλωστε για αιώνες αργότερα και έφθασε έως και σήμερα. Για να διασκεδάζει, μάλιστα, το φιλοθεάμον κοινό, τα πρόσωπα όσων διαπομπεύονταν βάφονταν με ένα είδος καπνιάς (φούμο), την ασβόλη, δηλαδή τον «αποσβόλωναν».
Το πογκρόμ, πάλι, είναι ρώσικη λέξη από το ρήμα γκρομίτ που σημαίνει συντρίβω και εκφράζεται με τη βίαιη επίθεση εναντίον κάποιας συγκεκριμένης εθνικής, θρησκευτικής, κοινωνικής ή μειονοτικής ομάδας (μικρής ή μεγάλης) και συμπεριλαμβάνει την ταυτόχρονη καταστροφή των σπιτιών τους, των επιχειρήσεων, θρησκευτικών ή άλλων χώρων που συχνάζουν ή διαβιούν.
Η συντριβή, λοιπόν, της προσωπικότητας είναι το ζητούμενο για οποιονδήποτε επιλέγει να διαπομπεύσει τα χαρακτηρισμένα «μιάσματα», η συντριβή και όταν πραγματοποιούνται πογκρόμ. Ορισμένοι, παλαιότερα, είχαν θεωρήσει «βαρύ» τον χαρακτηρισμό, όταν τον είχαμε επίσης χρησιμοποιήσει για να περιγράψουμε ανάλογα «ανδραγαθήματα».
Σίγουρα, πλέον, η συστηματική χρήση συγκεκριμένων πρακτικών, που στοχεύουν στην εξουθένωση της προσωπικότητας, όσων εκδιώκονται δεν μπορεί παρά να οδηγεί στο συμπέρασμα ότι και τότε δεν είχε γίνει κάποιο «λάθος», δεν είχε υπάρξει κάποιου είδους «παρεκτροπή», ούτε βέβαια επρόκειτο για τα αποτελέσματα ενός «υπερβάλλοντα ζήλου».
Θα σημειώσουμε, επίσης, ότι το τελευταίο διάστημα σε προσαγωγές τοξικοεξαρτημένων προχωρούν και οι ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις που ελέγχουν περιμετρικά την περιοχή των Εξαρχείων, μπαινοβγαίνοντας διάφορες ώρες της ημέρας ή της νύχτας χωρίς να υπάρχει η οποιαδήποτε έστω αφορμή.
Θα επαναλάβουμε, ακόμη, ότι οι πιάτσες ορίζονται, ελέγχονται, μετακινούνται και μαζί τους και οι τοξικοεξαρτημένοι σύμφωνα με τις κρατικές επιλογές.
Επίσης, την ίδια στιγμή, όπως είναι γνωστό, η διακίνηση της κόκας (αλλά και άλλων ουσιών) είτε κυρίως σε συγκεκριμένα μαγαζιά είτε στους δρόμους της περιοχής όχι μόνο βρίσκεται στα ύψη, αλλά χαρακτηρίζεται και από έναν όπως φαίνεται σκληρότατο ανταγωνισμό. Το κράτος όχι μόνο ελέγχει την κατάσταση, όχι μόνο γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα, αλλά όπως φαίνεται στηρίζει και τονώνει με τους κατάλληλους τρόπους αυτή την «ευγενή άμιλλα».
Η περιοχή μοιράζεται και ξαναμοιράζεται, οι προστασίες και τα μπραβιλίκια δίνουν και παίρνουν και όλοι το γνωρίζουν. Το μεγάλο αφεντικό όμως παραμένει το κράτος σ’ αυτές τις μοιρασιές. Και βέβαια κρατάει την πρωτοκαθεδρία στα πογκρόμ. Αλλά είπαμε τα «Εξάρχεια έχουν ιστορία». Μήπως κάτι έχει σαπίσει άσχημα και απλά αναδύεται μια άνευ προηγουμένου μπόχα; Μήπως;
Υ.Γ.: Οι «εκκαθαριστές» και σήμερα (3 Μαρτίου) ακάματοι και ακούραστοι δίδουν ένα ακόμα συνεπές παρόν στις επάλξεις τους…
Anarchy press gr 