«Σπρωχτήκαμε» να καταθέσουμε μερικές σκέψεις και προβληματισμούς από ένα mail που έστειλε ένας καθηγητής της σχολής μας διαμαρτυρόμενος σχετικά με την κατάληψη της Γεωγραφίας στην οποία συμμετέχουμε. Σε καμία περίπτωση δεν επιθυμούμε να θεωρηθεί ως απάντηση επί προσωπικού. Παραθέτουμε αυτούσιο το mail-διαμαρτυρία που μας έδωσε τα ερεθίσματα…
Αγαπητοί Φοιτητές που συμμετέχετε στην κατάληψη,
Διαμαρτύρομαι γιατί διεκδικείτε τα δικαιώματά σας καταπατώντας τα δικά μου.
Διαμαρτύρομαι γιατί κάνοντας κατάληψη στα γραφεία, τις αίθουσες και τα εργαστήρια, εμποδίζετε το δικαίωμα στη μόρφωση, την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και την ακαδημαϊκή έκφραση. Παραβιάζετε, δηλαδή, το ακαδημαϊκό άσυλο!
Διαμαρτύρομαι γιατί παρόλο που διακηρύσσετε ότι είστε υπέρμαχοι της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας, καταφεύγετε στον αποκλεισμό, την αδικία και τον αυταρχισμό.
Διαμαρτύρομαι γιατί δεν έχετε κατανοήσει ακόμη ότι στις πολιτισμένες κοινωνίες, ο πιο ισχυρός τρόπος για να διεκδικήσεις το δίκιο σου είναι η πειθώ των λόγων και όχι ο εκβιασμός και η βία.
Αγαπητοί Συνάδελφοι,
Διαμαρτύρομαι γιατί δεν δώσαμε στους νέους ανθρώπους να καταλάβουν ότι η ελευθερία των λόγων και των πράξεών τους σταματούν εκεί που αρχίζει η ελευθερία των άλλων.
Διαμαρτύρομαι γιατί κάποιες φορές, εγκλωβισμένοι στο τυπικό και το «γράμμα του νόμου», δεν επιδείξαμε την ευελιξία και το ανοιχτό μυαλό που επιβάλλει η ακαδημαϊκή μας θέση σε λογικά και δίκαια αιτήματα των φοιτητών.
Διαμαρτύρομαι γιατί πολλές φορές δείξαμε ανοχή και ικανοποιήσαμε παράλογες απαιτήσεις φοιτητών που τελικά, όπως δείχνει η ιστορία, δεν ήταν ούτε για το καλό των φοιτητών ούτε για το καλό του Πανεπιστημίου.
Αγαπητοί Συνάδελφοι – Αγαπητοί Φοιτητές
Είναι ώρα να αναλάβουμε ο καθένας τις ευθύνες που μας αναλογούν
. . .
Θέλω να διαμαρτυρηθώ γιατί όσο μεγαλώνω αναγκάζομαι και αντιλαμβάνομαι όλο και καλύτερα τους νόμους που κάνουν τον κόσμο μας να γυρίζει…
Σα μαθήτρια άκουγα: «Διάβαζε, Συγκεντρώσου, Τρέχα έχεις φροντιστήριο Μην αντιδράς, Υπάρχουν κανόνες…» και διάβαζα, συγκεντρωνόμουν, έτρεχα, δεν αντιδρούσα, υπήρχαν κανόνες.. Δεν διαμαρτυρόμουν γιατί δεν μπορούσα. Αν το επιχειρούσα θα χαρακτηριζόμουν τεμπέλα, κακομαθημένη, αντιδραστική και θα αντιμετωπιζόμουν αναλόγως… Ήμουν απλώς μια μαθήτρια.. Ποιος θα με άκουγε; Δεν ήμουν σε θέση ισχύος…! Άλλοι όριζαν την τύχη μου..!
Σα φοιτητής ακούω: «Διάβαζε, Συγκεντρώσου, Ανταγωνίσου, Μην αντιδράς, Υπάρχουν κανόνες, Υπάρχουν νόμοι». Προσπαθώ να διαμαρτυρηθώ μα δε με ακούει κανείς… Είμαι απλά ένας φοιτητής.. Δεν είμαι σε θέση ισχύος…! Άλλοι ορίζουν την τύχη μου..!
Σαν κόρη εργαζόμενων γονιών βλέπω ότι και αυτοί τα ίδια ακούν… Κάπως παραλλαγμένα αλλά με το ίδιο νόημα… Και δεν αντιδρούν. Δεν μπορούν. Είναι απλοί υπάλληλοι…Δεν είναι σε θέση ισχύος…! Άλλοι ορίζουν την τύχη τους..! Και όμως και αυτοί τα ίδια λένε, τα ίδια μεταφέρουν από αυτί σε αυτί… Δεν θα είμαι σε θέση ισχύος..! Άλλοι θα ορίζουν την τύχη μου..!
Ποιος ορίζει τελικά ποια είναι τα «δικαιώματά» μας; Το μόνο που έχουμε να πούμε και το πιο εύκολο είναι: «Πάλι πορεία στο κέντρο; Πάλι κλειστοί οι δρόμοι; Πάλι απεργία οι οδοκαθαριστές; Γεμίσαμε σκουπίδια!! Πάλι απεργία τα μέσα μαζικής μεταφοράς; Πάλι καταλήψεις; Διαμαρτύρεσαι εις βάρος μου! Κι εγώ μαζί σου είμαι αλλά μη με ενοχλείς!!! Άσε με ήσυχο!». Λοιπόν, ποιος ψάχνει την ουσία; Για ποια δικαιώματα ακριβώς μιλάμε; Ποιος τρόπος τελικά μας βολεύει για να διαμαρτυρηθεί κανείς; Δυστυχώς, αν δε μας βγάλουν λίγο από την βολή μας δεν πρόκειται να ακούσουμε κανέναν.
Πότε και με ποιο τρόπο μπορεί τελικά κανείς να διαμαρτυρηθεί και να ακουστεί.. και να πιάσουν αυτά που έχει να πει τόπο;
Για ποια «πολιτισμένη κοινωνία» μιλάμε ακριβώς κύριε δάσκαλε;
Τι είναι αυτό που διαφοροποιεί έναν πολιτισμένο άνθρωπο από έναν βάρβαρο, κύριε δάσκαλε;
Το «ακαδημαϊκό άσυλο», που τόσο συχνά και εύκολα επικαλούμαστε όλοι, καταπατείται καθημερινά. Ποδοπατείται από τη στιγμή που η coca-cola, η frulite, η νουνού χρηματοδοτεί τις έρευνές μας, από τη στιγμή που ο καθηγητής απειλεί με απουσία αν αργήσουν οι φοιτητές να φύγουν από τη συνέλευσή τους, από τη στιγμή που δεν μπορώ να ακουστώ πουθενά γιατί είμαι απλά ένας φοιτητής… Τι θα πει άσυλο κύριε δάσκαλε; Γιατί εκθέτετε τους αγώνες της γενιάς σας κύριε δάσκαλε;
Το ζήτημα των εμβόλιμων εξεταστικών και της κατάργησής τους ως «ανούσιες, παράλογες και επιβλαβείς», όσο ασήμαντο και αν φαντάζει σε αρκετούς, αιωρείται στο Χαροκόπειο εδώ και 2 χρόνια. Ωστόσο, όσες συζητήσεις και συνελεύσεις (τουλάχιστον στο τμήμα της Γεωγραφίας) κι αν έγιναν, όσο και αν προσπαθούσε η «πειθώ των λόγων» να ακουστεί.. τίποτα.. καμία ανταπόκριση..! Η Συνέλευση του τμήματος με τη σύσταση που ορίζει ο νόμος είχε πάρει την απόφασή της. Κατάργηση. Τέλος! Χρειάστηκε να γίνει κατάληψη στο τμήμα της Γεωγραφίας για να αντιμετωπιστεί το θέμα λίγο πιο σοβαρά, για να κινήσει η Πρυτανεία διαδικασίες, για να σταλούν mails, για να πάρουμε όλοι πιο καθαρά πλέον θέση. Μέχρι τώρα το θέμα ήταν στην ευχέρεια των καθηγητών ή ακόμα και μόνο των προέδρων, οι οποίοι ετσιθελικά και «αυταρχικά» αποφάσιζαν. Αλλά έπρεπε οι καθηγητές μας να μας πετάξουν στα μούτρα, έτσι χωρίς προσχήματα, την εξουσία που τους προσδίδει η θέση και ο ρόλος τους για να συλλάβουμε και μια άλλη πτυχή του ακαδημαϊκού ασύλου, αυτήν της ελεύθερης διακίνησης διαταγών! Το πιθανό αντεπιχείρημα ότι απλά «αυτή τη διαδικασία λήψης αποφάσεων ορίζει ο νόμος» στα μάτια μας δε φαντάζει ικανό να στηρίξει την ορθότητα και τη διαιώνιση της κατάστασης αυτής.
Είναι μεγάλη επιτυχία της κατάληψης που έστω και τώρα «σας ενοχλήσαμε» και «μας ακούσατε»… που κάποιοι «διαμαρτύρεστε», έστω, εναντίον μας. Το επόμενο βήμα είναι οι από κάτω να αρχίσουν να πείθουν τους από πάνω.. Και σε ένα ακόμα βήμα, οι από κάτω να μιλήσουν επιτέλους επί ίσοις όροις και να συναποφασίσουν με τους από πάνω και τελικά αυτό να συνεχιστεί μέχρις ότου τα πάνω και τα κάτω να ανακατωθούν σε τέτοιο βαθμό που να χάσουν την ισχύ τους. Μέχρι τη στιγμή που και οι πάνω και οι κάτω θα δηλώσουν: «Δε έχω ανάγκη να είμαι σε θέση ισχύος!».
Εδώ αξίζει να δοθεί λίγος χώρος σε ένα συνθηματάκι που λέρωσε κάποιον τοίχο της πρωτεύουσας τον περασμένο Δεκέμβρη: «Κάτω οι πυραμίδες – Ζήτω οι κύκλοι!».
Ανησυχείς κύριε δάσκαλε.. ανησυχείς γιατί συνειδητοποιείς πως η ελεύθερη διακίνηση νομιμοφροσύνης, συντηρητισμού, απάθειας και μηδενικής αμφισβήτησης δεν αποδίδει τους αναμενόμενους καρπούς… και χαίρομαι για αυτό. Χαιρόμαστε γιατί βλέπουμε τους στόχους μας να έρχονται όλο και πιο κοντά.. Αφενός να ανησυχήσουν οι δάσκαλοί μας, αφετέρου να
Αν-ησυχήσουμε όσοι το δυνατόν περισσότεροι από εμάς.
Βλέπεις «αγαπητέ» κύριε δάσκαλε πόσο διαφορετικό νόημα παίρνουν οι λέξεις ανάλογα με τη θέση ισχύος..;
Θες να μας πεις τι θα πει «βία» δάσκαλε;
Ποιος είναι ο βίαιος και ποιος ο ελεύθερος δάσκαλε..;
Αγαπητοί φοιτητές που συμμετέχουν στην κατάληψη της Γεωγραφίας
Anarchy press gr 