 Καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές, ο Λουσμπι Πορτίγιο, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Ζούλια (στο Μαρακάιμπο) της Βενεζουέλας, περιβαλλοντικός ακτιβιστής, αλληλέγγυος στο κίνημα των ιθαγενών, κρύβεται για να προστατεύσει τη ζωή και τη σωματική ακεραιότητά του.Κατά τη διάρκεια των γεγονότων της 13ης Οκτωβρίου στη Sierra de Perijá δύο yukpas σκοτώθηκαν και πέντε τραυματίστηκαν σε μια διαμάχη γύρω από την χωροθέτηση της γης των ιθαγενών. Η περιφερειακή αστυνομία ανακοίνωσε ότι επίκειται ένταλμα σύλληψης για τον καθηγητή για «κατοχή ναρκωτικών». Δεν είναι η πρώτη φορά που ο καθηγητής διώκεται για την έμπρακτη αλληλεγγύη του στους ιθαγενείς, αλλά τα γεγονότα εξελίσσονται – γίνεται έρευνα στα πλαίσια της «εθνικής ασφάλειας» – και έτσι αποφάσισε να κρυφτεί.Οι δραστηριότητές του στον αγώνα των ιθαγενών είχαν ενταθεί τελευταία, σαν αντίδραση στην ανακοίνωση της κυβέρνησης, μέσω του Προέδρου της Δημοκρατίας, στις 13 Νοεμβρίου 2003 για να τριπλασιαστεί η εξόρυξη άνθρακα στην περιφέρεια Ζούλια σε 36 μετρικούς τόνους το χρόνο.Το πρώτο «λάθος» του Πορτίγιο, από την πλευρά της πόλωσης που υπάρχει στην πολιτική σκηνή στη χώρα και ακινητοποιεί την όποια κινητοποίηση, ήταν να κρατήσει τις απόψεις του και τις αξίες του, παρά τις επίσημες υποσχέσεις περί αναμονής. Ανεξάρτητα από προσωπικές συμπάθειες, ο Πορτίγιο δεν ξεπουλήθηκε ούτε συμφώνησε να αλλάξει προτεραιότητες, διατήρησε τον αυτόνομο κοινωνικό του χαρακτήρα, και κράτησε έτσι την ικανότητά του να οργανώνει λύσεις στο πρόβλημα παρά την εκλογική διαδικασία. |
Το δεύτερο «λάθος» του Λουσμπι Πορτίγιο ήταν να σκέφτεται με το μυαλό του. Σε αντίθεση με άλλους διανοούμενους και μέλη του ακαδημαϊκού κόσμου που μιλάνε μόνο στο επίπεδο της αντιπαράθεσης κυβέρνησης-αντιπολίτευσης, ο Πορτίγιο συνδυάζει στοιχεία ακτιβισμού και έρευνας με σκοπό να παράγει σκέψη ως κίνητρο για δράση. Έτσι μπόρεσε να διαγνώσει τις ρίζες των δημόσιων και ιδιωτικών πολιτικών που συγκρούονται με τη φύση και τον τρόπο ζωής των ιθαγενών και ν’ αποτιμήσει σωστά τις συνέπειες της πολιτικής της Βενεζουέλας να συμπορευτεί με τις κύριες τάσεις της παγκοσμιοποιημένες οικονομίας. Έτσι σχετίζει το σχέδιο ανάπτυξης για την περιφέρεια Ζούλια με το πρότζεκτ Περιφερειακή Πρωτοβουλία Υποδομών Νότιας Αμερικής (IIRSA στα ισπανικά), του οποίου ο στόχος είναι η βελτίωση της ροής των πηγών ενέργειας και η αύξηση της περιφερειακής ανταγωνιστικότητας για την ικανοποίηση της διεθνούς ζήτησης.
Σε πολλά έγγραφα και ομιλίες ο Πορτίγιο έχει δείξει ότι το IIRSA, ένα πρότζεκτ γύρω απ’ το οποίο υπάρχει σιωπή από το δίπολο κυβέρνηση-αντιπολίτευση, αποτελεί την άλλη όψη του νομίσματος που δημόσια η παρούσα κυβέρνηση καταδικάζει: την FTAA (Αμερικανικό Σύμφωνο Ελεύθερου Εμπορίου) (ALCA στα ισπανικά). Αυτή η οξεία ανάλυση του ρόλου που αποδίδουν στη Βενεζουέλα οι κύριοι παγκόσμιοι οικονομικοί παράγοντες, που περιλαμβάνει και την υποτιθέμενη «ενδογενή» ανάπτυξη όπως η Puerto America, ο αγωγός Southern Gas Pipeline, η εκμετάλλευση των πόρων της Imataca και η ανάπτυξη του άξονα Orinoco-Apure, μας επιτρέπει να δούμε τι κρύβεται πραγματικά πίσω από την αντι-καπιταλιστική ρητορική του τωρινού ένοικου του Παλατιού Miraflores.
Ένα τρίτο «λάθος» του Πορτίγιο είναι ότι, στα πλαίσια των άμεσων απαιτήσεών του – το σεβασμό του περιβάλλοντος και των δικαιωμάτων των ιθαγενών – έχει αναπτύξει δεσμούς και σχέσεις με αυτόνομες πρωτοβουλίες, των οποίων η υπόσταση δεν εξαρτάται από το πως ορίζονται σε σχέση με τον πρόεδρο Τσάβεζ αλλά από το βαθμό αλληλεγγύης τους με τη φύση και τις ιθαγενείς κοινότητες. Έτσι ο Πορτίγιο έγινε το κέντρο μια ποικιλόμορφης γεωμετρίας που, παρά τις συγκρούσεις και τις διακυμάνσεις, μπόρεσε να αναπτύξει έναν αγώνα στη χώρα πέρα από το σύνηθη Μανιχαϊσμό και τη δημαγωγία όσων τροφοδοτούν το ψεύτικο δίλημμα «Τσαβισμός εναντίον αντι-Τσαβισμού» με σκοπό να χειραγωγήσουν τους κοινωνικούς αγώνες και να προωθήσουν την εκλογική διαδικασία.
Οι προηγούμενες «αποτυχίες» καταδικάζουν τον Λούσμπι Πορτίγιο στην εξορία και την απομόνωση, είναι ακριβώς η πολιτική που εγκληματοποιεί τις μαχητικές και ανεξάρτητες κινητοποιήσεις από κοινωνικούς αγωνιστές. Μετά από αλλεπάλληλες απειλές, δύο γυναίκες, οι δικηγόροι Luisa Ortega Díaz (Πολιτική Αγωγή) και η Gabriela Ramírez (Υπεράσπιση) θα είναι υπεύθυνες για την ελευθερία. την προσωπική ακεραιότητα και ακόμα και την ίδια τη ζωή του Πορτίγιο, ενός αγωνιστή που το μεγάλο του λάθος ήταν να διατηρήσει τις ιδέες του, στους καιρούς της οπορτουνιστικής ηθικής και φθαρμένων αξιών.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΛΟΥΣΜΠΙ ΠΟΡΤΙΓΙΟ
(από το http://www.nodo50.org/ellibertario)
Anarchy press gr 