Μιας και το ζήτημα των εμβολιασμών κατά της γρίπης Η1Ν1 έχει τεθεί και αντίστοιχα επανεξετάζονται έννοιες και εφαρμογές που θεωρούνταν δεδομένες για τη συνολική χρήση των εμβολίων, είναι πιστεύουμε εποικοδομητική μια ιστορική αναδρομή της χρήσης εμβολίων στον άνθρωπο.
H ευρεία χρήση των εμβολίων ξεκινά τον 18ο αι. όπου οι εμβολιασμοί παρουσιάζονται ως η μόνη αξιόπιστη λύση απέναντι στις θανατηφόρες επιδημίες της εποχής. Μαζί όμως αρχίζει και η καταγραφή βλαβών που προκλήθηκαν από εμβολιασμούς. Μέχρι το τέλος του 18ου αιώνα, η ευλογιά ήταν μια ιδιαίτερα τρομερή ασθένεια, όχι μόνο επειδή ήταν συνήθως θανατηφόρα αλλά και γιατί αυτοί που ανάρρωναν παρέμειναν μόνιμα παραμορφωμένοι με σημάδια στο δέρμα τους.
Τον 17ο αιώνα στη Τουρκία άρχισαν να μολύνουν σκόπιμα τους εαυτούς τους με ήπιες μορφές ευλογιάς, με την ελπίδα να καταστήσουν τους εαυτούς τους άνοσους σε περίπτωση σοβαρής επίθεσης από τη νόσο. Το 1718 η λαίδη Μαίρη Μοντάγκ εμβολιάζει κατά της ευλογιάς, τον γιο της στην Κωνσταντινούπολη και προωθεί την ιδέα των εμβολιασμών και στο Λονδίνο όπου επιστρέφει. Ως μέλος της βρετανικής αριστοκρατίας καταλάμβανε ρόλο προτύπου(!) και πολύ μιμήθηκαν την πρακτική της.
Την επόμενη περίοδο περισσότεροι από 25.000 άνθρωποι πέθαναν από την ευλογιά, σε σχέση με την εποχή των μη εμβολιασμών. Φυσικά η ευλογιά θεωρείται μια από τις μεταδοτικότερες ασθένειες από καταβολής του ανθρώπινου γένους και σε σοβαρές επιδημίες το 30% όσων νοσούν μπορούν να πεθάνουν. Η λογική του εμβολιασμού στηριζόταν στο ότι εισάγονταν το μικρόβιο/ιός σε ασθενές μορφή στον οργανισμό ώστε να προστατευτεί από τις σοβαρότερες περιπτώσεις. Φυσικά κάτι τέτοιο στην πράξη δεν ίσχυσε ποτέ. Κάθε εμβόλιο απαρτίζεται από ιούς-νεκρούς ή εξασθενημένους, βακτήρια και δηλητηριώδη χημικά.
Ο Παστέρ ανακάλυψε ότι μπορούσε να εξασθενήσει μικρόβια, είτε θερμαίνοντας τα, είτε αναμειγνύοντας τα με χημικά. Με αυτόν τον τρόπο άρχισε η πρακτική της χορήγησης ζώντων μικροβίων σε ανθρώπους. Ο σκοπός του εμβολιασμού είναι να αναγκάσει το σώμα να παράξει αντισώματα τα οποία θα παράσχουν ανοσία.
Αντίστοιχα στη Γερμανία ο γιατρός Χούφελντάντ εισήγαγε τον εμβολιασμό κατά της ευλογιάς το 1781 και το αποτέλεσμα ήταν μια μεγάλη επιδημία ευλογιάς με αρκετούς θανάτους. Η επιδημία πήρε τρομακτικές διαστάσεις ώστε οι αρχές απαγόρευσαν τους εμβολιασμούς.
Παρ’ όλα αυτά στα τέλη του 18ου αι. ο άγγλος γιατρός Εντουάρντ Τζέννερ εφηύρε μια μέθοδο εμβολιασμού που όπως διατείνονταν προσέφερε προστασία από την ευλογιά. Μέσω μιας διαδικασίας ανάμειξης ανθρώπινου και ζωικού πύου εμβολίασε αρχικά το γιο του που ήταν δέκα μηνών, μια έγκυο 8 μηνών και ένα παιδί 5 ετών.
Αλλά αυτά τα γεγονότα δεν ήταν αρκετά ώστε ο Τζέννερ να μην στείλει 20.000 δόσεις εμβολίου σε αυλές ευγενών στην ευρώπη, ενώ οι εφημερίδες της εποχής πίεζαν ώστε να εισαχθεί ο θεσμός του υποχρεωτικού εμβολιασμού.
Στην ιατρική άλλωστε και στο όνομα της δημόσιας υγιεινής, κατά κόρον υπεισέρχονται υποχρεωτικοί κανόνες, που οριοθετούν και παραβιάζουν τις προσωπικές επιλογές, ασκώντας απ’ τη πλευρά του κράτους μια ιατρογενή χειραγώγηση.
Το 1807 το κρατίδιο της Έσσης θέσπισε τον υποχρεωτικό εμβολιασμό για να ακολουθήσει η Βαυαρία και άλλα κρατίδια.
Προς το τέλος της ζωής του ο Τζέννερ έγινε μάρτυρας μεγάλων επιδημιών ευλογιάς στην Αγγλία, διαπιστώνοντας και ο ίδιος τις συνέπειες που είχε δημιουργήσει. Μετά το πρώτο παγκόσμιο πόλεμο υπήρξε συσχέτιση των εγκεφαλικών βλαβών ως αποτέλεσμα των εμβολιασμών. Ο τσέχος Λουκς υπέδειξε τις αλλαγές στον εγκεφαλικό ιστό μετά τον εμβολιασμό και αποκάλεσε αυτό το φαινόμενο «μετα-εμβολιακή εγκεφαλίτιδα».
Λίγα χρόνια αργότερα αποδείχθηκε ότι το υλικό που χρησιμοποιείται για τα εμβόλια δεν περιείχε ούτε ανθρώπινους ιούς ευλογιάς ούτε ιούς από ζώα αλλά από άγνωστους στη φύση ιούς.
Παράλληλα, οι έρευνες και διάφορες άλλες αναπαραγωγικές διαδικασίες στοιχείων απαραίτητων για τα εμβόλια, χρησιμοποιούν για μεγάλο χρονικό διάστημα ορφανά παιδιά και ζώα. Σήμερα οι φαρμακοβιομηχανίες ισχυρίζονται ότι για την παρασκευή εμβολίων χρησιμοποιούν καλλιέργειες σε ανθρώπινα κύτταρα HeLa ή HDC, πρόκειται ουσιαστικά για καρκινογόνα κύτταρα.
Φυσικά η φαρμακευτική βιομηχανία δεν ανησυχεί για πιθανό συσχετισμό της χρήσης καρκινικών κυττάρων και τον αυξανόμενο αριθμό κρουσμάτων καρκίνου στα παιδιά.(Εμβόλια στην αρχή, χημειοθεραπείες μετά τα κέρδη είναι σίγουρα και σταθερά!).
Και ασφαλώς μην παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι τα εμβόλια συνδέονται άμεσα με στρατιωτικούς σκοπούς και μέσα, στα πλαίσια ενός ευρύτερου βιολογικού πολέμου. Μετά την 11/09/01 η αμερικάνική εξουσία συχνά-πυκνά μέσω των μμε προσπαθεί να εμφανίσει ότι υπάρχει θέμα βιολογικού πολέμου μέσω της ευλογιάς, η οποία σημειωτέον για παραπάνω από 30 χρόνια δεν υφίσταται στην αμερικανική επικράτεια. Έτσι μιλώντας γενικά και αόριστα για επιθέσεις από ισλαμιστές-«τρομοκράτες» εμβολιάστηκαν πάνω από 20.000 άτομα νοσηλευτικού προσωπικού.
Παράλληλα σε εξέλιξη βρίσκεται πρόγραμμα του Πενταγώνου για την ανάπτυξη, παραγωγή, ανάλυση εμβολίων, που φτάνουν τα σαράντα, για να «προστατέψουν» τις ΗΠΑ έναντι πιθανών βιολογικών ουσιών. Οι μαζικοί εμβολιασμοί στρατιωτών κυρίως κατά του άνθρακα έχουν εμφανίσει τις επιβλαβείς συνέπειες τους και παράλληλα την άρνηση πολλών στρατιωτών να εμβολιαστούν.
Στον ελλαδικό χώρο ο αναγκαστικός εμβολιασμός των παιδιών μέσα στο πρώτο χρόνο της ζωής τους, εισάγεται με διάταγμα το 1835 «περί εισαγωγής του εμβολιασμού της δαμαλίδος» αλλά έχουν προηγηθεί άτυπα στα Επτάνησα από το 1779. Επίσης ο Καποδίστριας το 1830 διέταξε γενικό εμβολιασμό. Σύμφωνα με το διάταγμα του 1835, οι γονείς-επιμελητές των παιδιών που δεν εμβολιάζονται, κατά το πρώτο χρόνο, τιμωρούνται με πρόστιμο 10 δραχμών. Αν και τον επόμενο χρόνο δεν εμβολιαστούν τότε διενεργείται αναγκαστικά από τις αρχές. Παράλληλα τα παιδιά αυτά τίθενται υπο ξένη επιμέλεια και υπό την επιτήρηση των αρχών με έξοδα των γονέων-επιμελητών.
Οι γιατροί έχουν και το ρόλο του ρουφιάνου αφού αναφέρουν ακριβώς ποιους εμβολιάζουν, αποστέλλοντας τους καταλόγους στο Υπουργείο Εσωτερικών. Το κράτος μέσω της ποινικοποίησης επιχειρεί να προλάβει μια πρακτική που ως μια πρόσφατη ανακάλυψη δεν διέθετε ορατά αποτελέσματα. Αντιθέτως, η πολυετής στατιστική καταγραφή περιπτώσεων επιδημιών και εξάρσεων συχνά αποδεικνύει την αναποτελεσματικότητα των εμβολίων.
Για παράδειγμα, σε τρεις εξάρσεις ευλογιάς στο Ντύσελντορφ, Μονσάου και Μέσεντε υπήρξαν συνολικά 1183 άνθρωποι που ήρθαν σε επαφή με ασθενείς. Οι 709 εμβολιάσθηκαν κατά τη διάρκεια της επώασης και οι υπόλοιποι 474 δεν εμβολιάστηκαν. Αποτέλεσμα: 58 από τους εμβολιασμένους ασθένησαν ενώ σημειώθηκαν και 7 θάνατοι ενώ κανείς δεν ασθένησε, δεν πέθανε από τους μη εμβολιασμένους. Βάσει αυτών των στοιχείων απαγορεύτηκε ο υποχρεωτικός εμβολιασμός κατά της ευλογιάς στα βρέφη το 1970 και αρκετά χρόνια αργότερα ο δερματολόγος Τέοντορ Νάζεμανν υποστήριξε ότι: τώρα είναι δυνατό να μιλήσουμε ανοικτά για τις παρενέργειες όπως νευρολογικά συμπτώματα, εγκεφαλίτιδες, ασθένειες χολής κ.ά. Παρόμοια συμπεράσματα προκύπτουν και για τα άλλα εμβόλια, όπως: φυματίωσης, κοκκίτη, διφθερίτιδας, τετάνου, πολιομυελίτιδα και των λεγόμενων παιδικών, όπως ιλαράς, ανεμοβλογιάς, ερυθράς κ.ά. Για την ιλαρά παρότι τα περισσότερα περιστατικά δεν είναι σοβαρά και τα συμπτώματα απομακρύνονται σε μερικές εβδομάδες, υπάρχει μια πιθανότητα στις 100.000 για πρόκληση σκληρωτικής παρεγκεφαλίτιδας. Αυτή η ελάχιστη πιθανότητα όμως ήταν αρκετή για να αποφασιστούν μαζικοί εμβολιασμοί κατά τη δεκαετία του ’60.
Μελέτη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας το 1969 αποκάλυψε ότι άτομα που είχαν εμβολιαστεί για ιλαρά είχαν 14 φορές περισσότερες πιθανότητες να κολλήσουν την ασθένεια από εκείνους που δεν είχαν εμβολιαστεί. Επίσης το εμβόλιο της ιλαράς μπορεί να προκαλέσει μαθησιακή ανικανότητα, επιληπτικές κρίσεις, παράλυση κ.ά. Το ίδιο ισχύει και με το εμβόλιο του τετάνου που προκαλεί συχνά υψηλό πυρετό, απώλεια συνείδησης, εκφυλιστική νευροπάθεια κ.ά. Οι μαγουλάδες σπάνια προκαλούν βλάβες στην παιδική ηλικία και συνήθως εάν εκδηλωθούν με φυσικό τρόπο εξαφανίζονται μέσα σε 10 μέρες. Λόγω των εμβολιασμών οι μαγουλάδες μπορούν να εμφανιστούν σε μεγαλύτερη ηλικία με επικίνδυνες επιπλοκές που μπορούν να οδηγήσουν στην στειρότητα.
Στα μέσα Σεπτέμβρη του 2008, απαγορεύτηκε έρευνα στις ΗΠΑ που μελετούσε την πρόκληση αυτισμού από εμβόλια, τα οποία είχαν ενοχοποιηθεί από το 1998. Παρότι η απαγορευμένη έρευνα είχε ορισμένες αστοχίες ως προς την δομή και τη διαδικασία της, εντούτοις είναι σίγουρο ότι οι λόγοι απαγόρευσης ήταν περισσότερο απόκρυψης αποτελεσμάτων παρά ανθρωπιστικοί. Από την άλλη πλευρά, εάν θέλουμε να ξεφύγουμε από την λογική της στατιστικής απόδειξης μπορούμε να παρατηρήσουμε τη περίπτωση των Μορμόνων, οι οποίοι λόγω των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων δεν έχουν και πολλές σχέσεις με τον δυτικό πολιτισμό. Τα μέλη λοιπόν της συγκεκριμένης κοινότητας δεν εμβολιάζονται ποτέ και στα παιδιά δεν έχει παρουσιαστεί ούτε ένα περιστατικό αυτισμού! Άλλωστε «οι μεγαλύτεροι εχθροί για την υγεία δεν είναι τα μικρόβια, οι ιοί ή ο καρκίνος, αλλά η φτώχεια, η άγνοια και η εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο» ή όπως είχε γράψει κάποτε ο Μπερναρ Κούσνερ, ιδρυτής των «Γιατρών χωρίς Σύνορα» και «Γιατρών του Κόσμου» (ναι! ναι! ο σημερινός υπουργός εξωτερικών της κυβέρνησης Σαρκοζί), «η πραγματική δικτατορία των γιατρών είναι εκείνη που ασκείται στο μυαλό των ανθρώπων» .
[Σημαντικό μέρος του παραπάνω κειμένου δημοσιεύθηκε στη Διαδρομή Ελευθερίας τον Οκτώβριο 2008, aπό τον Αναρχικό Πυρήνα Χαλκίδας]
——————————-
Πηγές:
Κων. Μουρούτης, Όλη η αλήθεια για τα εμβόλια, Etra, Aθήνα,2006
Γκ. Μπουχβαλντ, Εμβολιασμοί-Μια επιχείρηση βασισμένοι στον φόβο, Βιβλιοθήκη του Ρόδου, Αθήνα,2003
Μ. Κορασίδου, Όταν η αρρώστια απειλεί, Τυπωθήτω,Αθήνα,2002
Μπ. Κούσνερ, Η Η δικτατορία των γιατρών, Εξάντας, Αθήνα, 2000
Anarchy press gr 